Historische roman die je van begin tot einde boeit.

Na haar debuutroman “De zwarte koningin” komt Catharina Botermans aan met haar tweede historische roman op rij, “De zoon van Machiavelli”, een historische roman die zich afspeelt in de Renaissance in Florence.
Bernardo Machiavelli, zoon van Niccolo Machiavelli speelt de hoofdrol samen met zijn zus Primavera, die ook een belangrijk aandeel in het verhaal heeft.
Niccolo diplomaat, politicus en filosoof, heel begaan met de stad Florence heeft dromen en een toekomstplan voor zijn kinderen uitgestippeld. Zo ziet hij Bernardo al zetelen in het stadbestuur, nu hijzelf aan de kant werd gezet.
Zelf ziet Bernardo het niet zo zitten. Hij heeft zich de voorbije jaren toegelegd op een heel ander soort leven, een leven op het platteland waar hij zich gelukkig voelt en streeft naar verbetering van gewassen en experiment met diverse gewassen en teelten.
Niccolo, grondlegger van de moderne politiek, heeft heel wat troeven in zijn arsenaal en zijn kinderen hebben door hun bewondering voor hun vader niet onmiddellijk voldoende weerwoord om op te komen voor hun eigen verlangens.
Doorheen het verhaal worden we meegenomen in de zoektocht van Bernardo en Primavera naar hun eigen toekomstwensen. We zien de kinderen volwassen worden en de sturing van de vader met als bedoeling dat ze hun eigen weloverwogen keuze maken waarin ze zich gelukkig kunnen voelen.
Het verhaal is mooi opgebouwd, leest zeer vlot en is in een aangename stijl geschreven. Alhoewel het om een historische roman gaat, nemen we mee dat er heel wat fictie aan te pas komt. In het nawoord kunnen we wat verduidelijking lezen over feiten en fictie.
Door de manier waarop het geschreven is, kunnen we ons een mooi beeld vormen van de periode en tijdsgeest, van de spanning tussen adel en het boerenleven. Er komen veel kleurrijk geschreven passages aan te pas. Het boek ademt kleuren en geuren uit, waardoor je je heel goed kan inleven.
Een aanrader voor iedereen die van historische romans houdt, zeker omdat voorafgaande kennis van de personages niet nodig is. Het boek verveelt nooit.