Een familiebedrijf in Italië

“Ik ga ons familiehuis niet verkopen om jouw gokschulden af te lossen’. Ze was kwaad en walgde van hem, maar ze wist dat hij misschien vermoord zou worden als hij niet zou betalen”.

De 38-jarige Cosima Saverio moet op haar 23e noodgedwongen het bedrijf van haar ouders overnemen als deze omkomen bij een tragisch ongeval. Het familiebedrijf maakt exclusieve lederwaren. Cosima heeft al die jaren keihard gewerkt om het bedrijf tot een succes te maken, hierbij heeft ze zichzelf op de tweede plaats gezet. Ze woont in Rome en reist regelmatig naar Venetië.

Naast het bedrijf kreeg ze ook de zorg voor haar broer Luca en zusje Allegra. Luca is een feestganger en geeft niets om het bedrijf, hij leeft van een toelage die zijn zus hem geeft.

Allegra is door het ongeluk waarbij haar ouders omkwamen invalide geraakt, zij werkt in het bedrijf. De familie bezit ook een eeuwenoud palazzo in Venetië, dat onderhouden moet worden, om dit te kunnen bekostigen verhuurd Cosima het aan een rijke Amerikaan.

Cosima kan waar nodig een beroep doen op hun familie advocaat Gian Battista waarmee ze een zeer goede en intieme band heeft.

De Franse Oliver Bayard is eigenaar van een succesvol prêt-à-porter-handtassenbedrijf in Parijs. Op een dag ontmoet hij Cosima en ze blijken veel gemeen te hebben.

Dan slaat het noodlot toe. Luca verliest een enorm bedrag met gokken en kan dit zelf niet betalen. Cosima staat voor een dilemma wat moet ze doen? Moet ze het palazzo verkopen?

Palazzo speelt zich af in een filmische setting namelijk Rome, Venetië en Parijs. De hoofdpersonen begeven zich in de hogere klasse.

De opbouw van het verhaal is vrij uitgebreid. De personages worden goed uitgewerkt (soms wel wat ongenuanceerd). Ik heb bewondering voor Cosima die al zo jong een grote verantwoordelijkheid kreeg, zij wil het beste voor het bedrijf waardoor ze erg vasthoudt aan tradities, dit tot verdriet van Allegra die juist graag nieuwe dingen wil ontwerpen. Luca wordt omschreven als een slecht, liefdeloos persoon, een “rotte appel die keer op keer dezelfde fouten maakt en vooral op geld belust is.

Door de terugblikken naar het verleden komt het verhaal meer tot leven. Het belang van het familiebedrijf en het in ere houden van tradities speelt een grote rol, maar ook durven vertrouwen en leren loslaten zijn thema’s die aan bod komen.

Palazzo is voor mij het eerste boek van Danielle Steel. Ik moest wennen aan de schrijfstijl. Het is geschreven vanuit de derde persoon (alwetende verteller) en heel erg beschrijvend. Wat enerzijds maakt dat de lezer zich goed kan inleven en anderzijds ook de vaart uit het verhaal haalt. Daarnaast bevat het boek veel herhalingen en mist het diepgang maar gaandeweg wist het boek me toch te pakken en was ik benieuwd naar het verdere verloop. Voor "tussendoor" vond ik het leuk om een keer een "Steel" te lezen.

Hou je van boeken die makkelijk weglezen met een krachtige vrouw in de hoofdrol, liefde, romantiek en enig drama, dan is Palazzo zeker een aanrader.

Ik wil Ilona en Luiting-Sijthoff hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar en @ilonaslevenbijls voor de leuke leesclub.