Wat misbruik doet

“Dit boek is mijn poging om dat wat lang onuitgesproken bleef, eindelijk een stem te geven. Want soms moet je een verhaal vertellen, niet omdat het makkelijk is, maar omdat het nodig is”

Neeltje groeit op in een streng gelovig gezin. Als kind voelt Neeltje zich niet veilig thuis. Haar ouders zijn vaak onvoorspelbaar in hun gedrag waardoor ze op haar hoede is. Haar oudste zus moet naar een instelling, haar vader is ineens twee weken weg (de schokkende reden wordt later bekend) en ook een andere zus en broer vertrekken (voor Neeltje) plotseling.
Regelmatig komen er mensen over de vloer, dit blijken later jeugdhulpverleners.
Neeltje komt niet goed mee op school door de onveiligheid thuis, waardoor ze naar het speciaal onderwijs moet.
Haar zus krijgt verkering en Neeltje is dol op Renzo, hij speelt met haar en haar zusje, maar dan veranderd alles. Renzo misbruikt haar en dit blijft niet bij die ene keer. als ze het uiteindelijk deelt met haar moeder kan die hier slecht mee omgaan.

Op een dag, Neeltje zit al op de middelbare school, wordt haar verteld dat ze tijdelijk naar een gastgezin moet en aansluitend naar een instelling omdat ze niet meer thuis kan wonen. Neeltje komt op verschillende groepen terecht en krijgt allerlei therapieën maar het trauma is zo groot dat erover praten zwaar blijkt. Dit uit zich in dissociaties maar ook diverse zelfmoordpogingen.

“Ik word op mijn buik op deze deken gelegd. De handboeien worden afgedaan en met zes man houden ze me in bedwang. Ze ontdoen me voor een deel van mijn kleding en wikkelen me daarna heel strak in de deken. Dan gaan ze snel de cel uit en doen ze de celdeur op slot”
Toch blijft Neeltje vechten, ze treft een fijne psycholoog met wie ze een vertrouwensband krijgt. Steeds meer durft Neeltje haar verleden onder ogen te komen. Ze heeft nog veel last van dissociatie en het verleden blijft een grote last. Toch is er ook groei. Neeltje krijgt een eigen plekje om te wonen, een opleiding en werk. Uiteindelijk doet ze aangifte tegen Renzo.

In dit waargebeurde verhaal neemt auteur Neeltje de Hoop (pseudoniem) de lezer mee in haar levensverhaal, een verhaal waar ze eerst geen woorden aan kon geven, maar wat belangrijk is om vertelt te worden.

Trauma is voor de buitenwereld vaak onzichtbaar, maar het heeft grote impact op het leven, wat vaak ‘overleven’ is. Het beïnvloedt denken, voelen en reageren. De auteur schrijft terecht dat als mensen dit beter leren begrijpen, ze ook beter kunnen helpen.
Medicatie, isolatie, fixatie zijn dingen die Neeltje moest ondergaan, terwijl heel haar wezen schreeuwde om veiligheid, liefde en erkenning.

Het verhaal wordt geschreven vanuit het ‘ik-perspectief’ en in de tegenwoordige tijd waardoor je je als lezer erg betrokken voelt bij Neeltje. De heftige gebeurtenissen worden besproken op een indringende manier maar niet zodat het overspoelt. Het misbruik wordt benoemd maar niet in detail. Zelf werk ik in de psychiatrie waardoor dit soort verhalen (helaas) niet onbekend zijn, maar het went (gelukkig) nooit.

Tijdens het lezen voelde ik me begaan met Neeltje, wat zij moest doorstaan is onmenselijk. Ik heb diep respect voor haar en ik vind het heel dapper dat zij haar verhaal vertelt. Voor veel mensen zijn trauma en de overlevingsmechanismen als dissociatie en bepaalde gedragingen moeilijk te begrijpen. Daders zetten hun leven vaak voort maar de slachtoffers hebben levenslang! Ik hoop dat dit boek bijdraagt aan een stukje begrip en erkenning.

Dankjewel Neeltje voor het delen van je verhaal, je bent een dappere vrouw. Hou vol!
3.5 sterren.