Dode meisjes praten niet

In dit unieke omkeerboek ontvouwen zich twee versies van hetzelfde verhaal, verteld vanuit twee perspectieven. De lezer beslist welke versie hij eerst leest en welke hij gelooft. Of misschien wel helemaal geen. Twee vriendinnen die ooit onafscheidelijk waren, veranderen in slachtoffer en dader. Ooit waren Viola en Syl als zussen, geboren op dezelfde dag en vriendinnen voor het leven. Niemand had ooit gedacht dat deze meisjes ooit uit elkaar gerukt konden worden. Tot het toch gebeurde. Syl wordt dood aangetroffen op de passagiersstoel van Viola's verlaten auto. En Viola is verdwenen. Het bewijs dat op de plaats delict wordt gevonden, leidt naar Viola. Maar is zij werkelijk verantwoordelijk voor de dood van haar beste vriendin? Of spelen er andere dingen?

Het boek leest vanuit twee verschillende perspectieven: Syl en Viola. Als lezer mag je zelf bepalen met welk verhaal je begint. Uiteindelijk kom je in het slot uit bij de waarheid. Het is namelijk een flip-over boek, dat je aan twee kanten kunt lezen. Aan de ene kant lees je het verhaal van Syl, die overlijdt bij een auto-ongeluk. Aan de andere kant volg je Viola, die hetzelfde ongeluk overleefde. Zo krijg je twee kanten van hetzelfde verhaal te zien, en ontdek je stap voor stap hoe beide meisjes in deze situatie terecht zijn gekomen en wat daartoe heeft geleid.

Het verhaal speelt zich af in een klein, kortzichtig dorp. Syl en Viola waren ooit beste vriendinnen, maar raakten elkaar kwijt door een ingrijpende gebeurtenis. Nu vertellen ze ieder hun versie van wat er is gebeurd. Wie spreekt de waarheid? En wie heeft iets te verbergen? Dat maakt het lezen extra spannend en meeslepend.

Wanneer je begint met één perspectief, vormt zich al snel een beeld – en daarmee ook vooroordelen. Pas later, vanuit de andere kant, ontdek je hoe anders dezelfde gebeurtenissen beleefd en uitgelegd worden. Die voortdurende twijfel over wat nu écht gebeurd is, houdt je aandacht vast. De personages zijn goed uitgewerkt en voelen levensecht. Ze maken fouten, twijfelen en reageren soms onverwacht. Sandra J. Paul weet dit heel doordacht neer te zetten en houdt de lezer daarmee voortdurend geboeid.

Ik las eerst het deel van Syl. Zij is lief, slim en heeft het thuis niet altijd makkelijk. Al snel leefde ik met haar mee en dacht ik te begrijpen hoe alles in elkaar stak. Maar na Viola’s kant gelezen te hebben, bleek het beeld dat ik had gevormd lang niet volledig. Terwijl je haar verhaal volgt, merk je dat er meer onder de oppervlakte zit. Ze komt bot en afstandelijk over, maar gaandeweg ontdek je waarom. Dat maakt haar geloofwaardig en zorgt dat je uiteindelijk ook begrip voor haar krijgt.

Een klein nadeel is dat sommige stukken zich herhalen, omdat dezelfde gebeurtenissen vanuit beide perspectieven verteld worden. Soms voelt dat wat langdradig, maar tegelijk geeft het juist een waardevolle inkijk in de gedachten en emoties van beide meiden. Zo bouw je op je eigen manier een band met zowel Syl als Viola.

Of mijn mening anders zou zijn geweest als ik met Viola’s verhaal was begonnen, durf ik niet te zeggen. Wat dit boek zo sterk maakt, is dat beide perspectieven voor de meiden zelf als waarheid voelen. Kleine details werpen telkens een nieuw licht op eerdere gebeurtenissen. En net wanneer je denkt duidelijkheid te krijgen over wat er écht is gebeurd, word je in het laatste hoofdstuk compleet verrast door een onverwachte plottwist. Ik weet niet of ik het vergezocht vond of simpelweg briljant. Misschien wel allebei. Maar zeker onvergetelijk. Het slot is verdrietig, intens en tegelijk realistisch en menselijk. Je voelt de pijn, de spijt en de dingen die onuitgesproken bleven. Juist dat maakt dit boek ijzersterk.