Zo alleen, zo alleen

In Zo alleen, zo alleen maken we kennis met rechercheur Lyla Rondell, werkzaam op het kleine politiebureau van Lyndhurst in New Forest. Wanneer er een moord wordt gepleegd die duidelijk is geïnspireerd op het sprookje Roodkapje, ontvangt Lyla een persoonlijke brief van “de Wolf”. Hij daagt haar uit de zaak snel op te lossen, anders zullen er meer slachtoffers vallen. Al snel wordt een oude wond opengereten: de verdwijning van haar hartsvriendin Allison, twintig jaar geleden. De zaak raakt haar dieper dan ooit, maar vastberaden gaat ze samen met haar collega Jimmy en hoofdinspecteur Rebecca Winton op jacht naar de dader.

Naast Lyla’s zoektocht volgen we ook Katie, een schrijfster die gevangen wordt gehouden in een huis diep in het bos. Om te overleven dwingt haar ontvoerder – een man met een wolvenmasker die zichzelf “de Wolf” noemt – haar om sprookjesachtige verhalen te schrijven. De Wolf brengt deze verhalen vervolgens gruwelijk tot uitvoering. Deze intermezzo’s, waarin Katie’s sprookjes als losse verhalen in het boek verschijnen, vormen een originele en spannende toevoeging aan het verhaal.

Het boek is opgedeeld in drie delen en vanaf de eerste bladzijde zet A.K. Benedict een sprookjesachtige, maar tegelijk duistere toon neer. Het eerste deel leest vooral als een klassieke detective-thriller. In het tweede deel merkte ik dat de grens tussen realiteit en fictie soms onduidelijk is, wat bij mij voor verwarring zorgde en het boek tijdelijk opzij legde. Naarmate ik verder las, kon ik het fantasy-element beter waarderen, al bleef het plot af en toe wat vergezocht en net iets te veel van het goede. Desondanks bleef het verhaal vermakelijk, met creatieve vondsten en een einde dat me zelfs een beetje aan het lachen bracht.

Ik kon niet wachten om in dit boek te duiken en was erg benieuwd wat het zou brengen. De verweving van sprookjes in een thriller sprak me meteen aan. Het idee van moorden gebaseerd op klassieke sprookjes – grimmig en bloederig – vond ik ontzettend origineel. Waar de Grimm-sprookjes in de loop der tijd zijn opgepoetst tot kindvriendelijke Disney-verhalen, brengt Benedict de lezer juist terug naar hun duistere, oorspronkelijke vorm. Dat beviel me erg goed en verraste me op een positieve manier.

Alles bij elkaar is Zo alleen, zo alleen een spannende en originele thriller die vlot leest en waarin sprookjes op een duistere en verrassende manier tot leven komen. De perspectiefwisselingen en de sfeervolle hoofdstuktitels maken het geheel extra aantrekkelijk. Wie houdt van thrillers met een flinke laag fantasy en een sinistere sprookjeswereld, kan dit boek zeker waarderen. De mix van thriller en duistere sprookjes is verfrissend en origineel, al had ik liever van tevoren geweten dat het verhaal zo sterk naar fictie en fantasy neigt, zodat ik mijn verwachtingen daarop had kunnen bijstellen.