Lezersrecensie
Niet te filmen!
Niet te filmen is het derde deel van de Boekencafé serie.
Het boek wordt beschreven vanuit de perspectieven van Abbey, Melanie en Jurre. Drie personages die allemaal op hun eigen manier worstelen in het leven.
Sinds er bij actrice Abbey reuma is geconstateerd, stapt ze uit de schijnwerpers en helpt ze mee in het kleine theater naast het boekencafé. Ondertussen probeert ze te ontdekken hoe ze het best met het nieuws – dat haar leven drastisch zal veranderen – om kan gaan.
Melanie lijdt een ogenschijnlijk perfect leventje met een goede baan en een leuke vriend. Maar is dit het leven dat ze altijd gewild heeft, of probeert ze voornamelijk te voldoen aan de verwachtingen van anderen? Ze besluit te vluchten naar het Boekencafé in Utrecht, waar zij met plezier een boekenclub leid.
Wereldreiziger Jurre keert na 20 jaar terug naar Nederland en ontdekt dat er veel veranderd is. Hij woont tijdelijk naast het Boekencafé, waar hij Abbey en Melanie ontmoet. Hij woont tijdelijk naast het Boekencafé, waar hij Abbey en Melanie ontmoet.
De rode draad in dit verhaal is het Boekencafé waar de drie personages elkaar ontmoetten en steunen in hun weg naar acceptatie en zelf liefde om verder te kunnen in het leven. Het is ontzettend mooi om te zien hoe ieder personage een helend effect heeft op de ander, ondanks dat zij allemaal zo van elkaar verschillen. Lukt het Abbey om te leren leven met haar ziekte en deze niet te laten leiden. Durft Melanie voor zichzelf te kiezen om een gelukkiger leven te gaan leiden. En zal Jurre zijn plek in Deventer hervinden om weer van zijn leven daar te kunnen genieten?
Niet te filmen is een feelgood met een diepere laag over het omgaan met tegenslagen, het maken van moeilijke keuzes en het terugvinden van zelf liefde en positieve kijk op de wereld. De hoofdstukken vond ik wat aan de lange kant maar door de fijne en beeldende schrijfstijl hield mij dit niet tegen. Een fijn detail aan de soms wat beladen sfeer in het boek, zijn de katten Koosje en Mickey. Hoewel ik de voorgaande boeken niet gelezen heb, is dit boek prima als losstaand deel te lezen. Het eind is mooi in elkaar gezet waardoor dit boek voelt als een waardige afsluiting van een reeks.
Het boek wordt beschreven vanuit de perspectieven van Abbey, Melanie en Jurre. Drie personages die allemaal op hun eigen manier worstelen in het leven.
Sinds er bij actrice Abbey reuma is geconstateerd, stapt ze uit de schijnwerpers en helpt ze mee in het kleine theater naast het boekencafé. Ondertussen probeert ze te ontdekken hoe ze het best met het nieuws – dat haar leven drastisch zal veranderen – om kan gaan.
Melanie lijdt een ogenschijnlijk perfect leventje met een goede baan en een leuke vriend. Maar is dit het leven dat ze altijd gewild heeft, of probeert ze voornamelijk te voldoen aan de verwachtingen van anderen? Ze besluit te vluchten naar het Boekencafé in Utrecht, waar zij met plezier een boekenclub leid.
Wereldreiziger Jurre keert na 20 jaar terug naar Nederland en ontdekt dat er veel veranderd is. Hij woont tijdelijk naast het Boekencafé, waar hij Abbey en Melanie ontmoet. Hij woont tijdelijk naast het Boekencafé, waar hij Abbey en Melanie ontmoet.
De rode draad in dit verhaal is het Boekencafé waar de drie personages elkaar ontmoetten en steunen in hun weg naar acceptatie en zelf liefde om verder te kunnen in het leven. Het is ontzettend mooi om te zien hoe ieder personage een helend effect heeft op de ander, ondanks dat zij allemaal zo van elkaar verschillen. Lukt het Abbey om te leren leven met haar ziekte en deze niet te laten leiden. Durft Melanie voor zichzelf te kiezen om een gelukkiger leven te gaan leiden. En zal Jurre zijn plek in Deventer hervinden om weer van zijn leven daar te kunnen genieten?
Niet te filmen is een feelgood met een diepere laag over het omgaan met tegenslagen, het maken van moeilijke keuzes en het terugvinden van zelf liefde en positieve kijk op de wereld. De hoofdstukken vond ik wat aan de lange kant maar door de fijne en beeldende schrijfstijl hield mij dit niet tegen. Een fijn detail aan de soms wat beladen sfeer in het boek, zijn de katten Koosje en Mickey. Hoewel ik de voorgaande boeken niet gelezen heb, is dit boek prima als losstaand deel te lezen. Het eind is mooi in elkaar gezet waardoor dit boek voelt als een waardige afsluiting van een reeks.
1
Reageer op deze recensie