indrukwekkend, grijpt je vast en spuugt je uit.

In het dossier volgen we de 46 jarige weduwe Josta Bresse, geboren Wolf. Het verhaal begint ermee dat ze wakker wordt en erachter komt dat ze een fors aantal dagen mist; ook treft ze sporen van een operatie aan en vlak daarna komt ze erachter dat ze een nier mist.
Vervolgens overleeft ze een aanslag op haar leven en alle sporen leiden naar haar jaren toen zij als kunstvervalser moest werken in de DDR. Dit alles speelde zich 25 geleden af.

Ze besluit op zoek te gaan naar haar collega vervalsers. Wat volgt is een reis door de tijd die je terugvoert naar de beklemmende jaren onder het DDR regime. Het is dusdanig geschreven dat je met een naar gevoel het boek zit te lezen. Is dat vervelend? Helemaal niet, het geeft juist heel goed de sfeer weer waarin een en ander zich afgespeeld heeft.
Wat overblijft is dat de machtswellustelingen van toen ook nu nog er alles aan doen om hun geheimen te bewaken. Dit is op een dermate goede manier op en beschreven dat je in het boek wil blijven en de zoektocht samen met Josta aan wil gaan. Het enige minpunt is dat je halverwege het boek al een sterk vermoeden hebt welke kant het op zal gaan en waar haar nier is gebleven, maar dit is verder niet storend.
Na lezing van het verhaal blijf je je afvragen op het boek feit of fictie was en dat is een groot compliment aan de auteur.