Saturnalia

Plussen en minnen in de Franse sneeuw. Soms een beetje (te) simpel qua stijl en zo en qua verhaal ietwat (te) gemakkelijk hier en daar. Ik vond vooral het plotdraadje van Diane Berg, de nieuwe, naïeve en nieuwsgierige psycholoog van de Kliniek, daar veel last van hebben. En de finale; mij weer iets té.

Enkele plussen dan. De setting geeft het een fijn wintersfeertje en het mysterie kan er mee door. Ik heb me er althans niet mee verveeld. Het eerste dodelijke slachtoffer is een opmerkelijke, die Kliniek zit vol met Europa's meest verknipte moordenaars (eentje komt u bekend voor, ik weet het zeker!) en de (anti)held van dienst, commandant Servaz, is er eentje van het aimabele soort.

Een ouderwetse mopperkont van nog geen 40 jaar oud. En broekpoeper die niet kan schieten. Of richten dan. Maar hij heeft intuïtie. En hij gaat ervoor. Ik mocht 'm dus wel, maar of ik nog eens bij hem langskom? De soapy elementen van de epiloog voorspellen niet veel goeds. Niet voor mij althans. Hm.