Lezersrecensie
Echt stil!
De Stilte van Anya Niewierra is het Zomerlezen geschenk 2025. Eerder las ik al haar vorige boeken. Ik was heel benieuwd naar dit verhaal, want haar andere thrillers vond ik heel goed.
Het verhaal speelt zich af in ons mooie Zuid Limburg, op een plaats waar ik jaren geleden met mijn gezin op vakantie geweest ben. Samen in een treintje door de grotten rijden, zal na het lezen van dit boek nooit meer hetzelfde zijn.
Hoofdpersonage is de Vlaamse kunsthistoricus Nora Maes. Ze krijgt de opdracht om in een afgesloten deel van de Gemeentegrot in Valkenburg oude kunstwerken te beoordelen. Ze is erg claustrofobisch, maar wil desondanks graag de opdracht krijgen, omdat ze vermoedt dat een onbekend kunstwerk van haar jong gestorven moeder daar aanwezig is. Zal ze het kunstwerk vinden?
Het verhaal begin met een spannende proloog, waardoor je meteen op het puntjes van je stoel zit. Dan maak je kennis met Nora die vecht met haar claustrofobie, maar toch vastbesloten is de grotten in te gaan. Zoals we van Anya gewend zijn wordt het personage van Nora goed uitgewerkt. Via cursief geschreven Vlaamse tekstjes, waarin Nora tegen zichzelf praat, leer je haar nog beter kennen. Je voelt haar angst en vraagt je met haar af waar die angst toch vandaan komt. De andere personages zijn wat minder uitgewerkt, maar dat is in een kort verhaal ook lastiger.
Toch weet Anya in dit korte verhaal meerdere thema’s goed te verwerken; claustrofobie, jaloezie, liefde, zelfmoord en plagiaat. Met korte hoofdstukken, beeldende schrijfstijl en aan het einde van de hoofdstukken regelmatig kleine cliffhangers weet Anya de spanning en vaart goed in het verhaal te houden.
Voor degene die Anya’s werk kennen lijkt het einde van het verhaal een beetje, heel oneerbiedig gezegd, afgeraffeld. Dit ben ik van haar romans zeker niet gewend. Als je dus nog nooit iets van haar gelezen hebt raad ik je dat zeker aan. Daarin leer je haar kracht pas echt kennen.
Mooi Quote:
"Alles wordt opgeofferd voor economisch gewin en wij als burgers raken ontheemd. We moeten wijken voor dat extra kopje koffie. En nu willen ze ook nog onze ondergrondse wereld overnemen. Onze essentie en onze laatste plek waar het nog écht stil is."
Het verhaal speelt zich af in ons mooie Zuid Limburg, op een plaats waar ik jaren geleden met mijn gezin op vakantie geweest ben. Samen in een treintje door de grotten rijden, zal na het lezen van dit boek nooit meer hetzelfde zijn.
Hoofdpersonage is de Vlaamse kunsthistoricus Nora Maes. Ze krijgt de opdracht om in een afgesloten deel van de Gemeentegrot in Valkenburg oude kunstwerken te beoordelen. Ze is erg claustrofobisch, maar wil desondanks graag de opdracht krijgen, omdat ze vermoedt dat een onbekend kunstwerk van haar jong gestorven moeder daar aanwezig is. Zal ze het kunstwerk vinden?
Het verhaal begin met een spannende proloog, waardoor je meteen op het puntjes van je stoel zit. Dan maak je kennis met Nora die vecht met haar claustrofobie, maar toch vastbesloten is de grotten in te gaan. Zoals we van Anya gewend zijn wordt het personage van Nora goed uitgewerkt. Via cursief geschreven Vlaamse tekstjes, waarin Nora tegen zichzelf praat, leer je haar nog beter kennen. Je voelt haar angst en vraagt je met haar af waar die angst toch vandaan komt. De andere personages zijn wat minder uitgewerkt, maar dat is in een kort verhaal ook lastiger.
Toch weet Anya in dit korte verhaal meerdere thema’s goed te verwerken; claustrofobie, jaloezie, liefde, zelfmoord en plagiaat. Met korte hoofdstukken, beeldende schrijfstijl en aan het einde van de hoofdstukken regelmatig kleine cliffhangers weet Anya de spanning en vaart goed in het verhaal te houden.
Voor degene die Anya’s werk kennen lijkt het einde van het verhaal een beetje, heel oneerbiedig gezegd, afgeraffeld. Dit ben ik van haar romans zeker niet gewend. Als je dus nog nooit iets van haar gelezen hebt raad ik je dat zeker aan. Daarin leer je haar kracht pas echt kennen.
Mooi Quote:
"Alles wordt opgeofferd voor economisch gewin en wij als burgers raken ontheemd. We moeten wijken voor dat extra kopje koffie. En nu willen ze ook nog onze ondergrondse wereld overnemen. Onze essentie en onze laatste plek waar het nog écht stil is."
1
Reageer op deze recensie