Geef "De Hoop" niet op!

Met Molenwiek sluit Karin de Graaff haar Liefdesstreken-serie af. Na Korenveld, Waterspiegel en Zeekant is dit het vierde deel uit deze serie. De eerdere delen heb ik met veel plezier gelezen en ik was heel benieuwd of De Graaff de serie waardig af kan sluiten.

Deze keer gaan we naar de polders van Noord-Holland, naar het dorpje Zuidkant, waar hoofdpersoon Lauren opnieuw geconfronteerd wordt met haar wortels, familie en de vraag waar ze zelf werkelijk thuis hoort. Lauren hebben we eerder leren kennen als de vriendin van Priya uit Zeekant. In dat deel leek ze zorgeloos en flierefluitend door het leven te gaan. Nu leren we haar kennen als iemand die wel degelijk haar verantwoording kan nemen en zien we haar groeien in die rol als het erop aan komt.

De auteur weet de spanning tussen traditie en vernieuwing mooi neer te zetten. De molen, die al generaties in de familie is, staat symbool voor verbinding, maar ook voor de spanningen die door geldproblemen en uiteenlopende belangen binnen het gezin oplaaien. De botsingen tussen Laurens broers, hun vader en Lauren zelf voelen herkenbaar en realistisch. Oudste broer Liam wil niets liever dan de molen verkopen aan een makelaar, zodat hij geld kan zien. Haar jongste broer Noal stelt een plan voor, om met een stichting in gesprek te gaan om de molen te behouden voor het dorp. En Lauren zelf heeft ook goede ideeën, maar weet niet hoe haar vader hierover denkt.

Naast de familielijn geeft De Graaff natuurlijk weer ruimte aan een romantisch element. Chris, de charmante projectontwikkelaar die de bouw van een vakantiepark bij het dorp moet begeleiden, vormt een interessant tegenwicht voor Lauren. Hun eerdere, gênante ontmoeting zet meteen spanning op de draad, maar gaandeweg wordt duidelijk dat er meer schuilt achter de aantrekkingskracht tussen hen. Lastige zaken op zijn werk handelt Chris af met een rechte rug en een goed humeur. En ook al waardeert Lauren zijn bemoeienissen niet altijd, het is wel precies wat ze nodig heeft. Dat juist Chris ook een goede band met Laurens vader weet op te bouwen, geeft een extra laag aan hun relatie.

Wat sterk is aan Molenwiek, is dat De Graaff ook de bredere gemeenschap in beeld brengt. Het conflict rond het vakantiepark splijt het dorp in tweeën, en dat maakt het verhaal meer dan alleen een liefdesgeschiedenis: het gaat ook over betrokkenheid, over wat er op het spel staat als je je thuis dreigt te verliezen aan commerciële belangen.

Daarnaast is het een feest van herkenning voor lezers die de eerdere delen hebben gevolgd. Bekende personages keren terug, subtiel en niet geforceerd. Als er hulp nodig is staan ze voor elkaar klaar en wordt er niet tevergeefs een beroep op ze gedaan. Daardoor voelt dit laatste deel echt als een mooie afronding van de hele serie.

Alle vier de delen van de Liefdesstreken-serie spelen op het platteland, telkens in een ander stukje Nederland. Steeds weet De Graaff een ambacht dat tegenwoordig niet meer zo vaak voorkomt, op een natuurlijke manier in het verhaal te verweven. De zorgvuldigheid waarmee ze de plaatselijke gebruiken en tradities heeft onderzocht, geeft de boeken authenticiteit en maakt ze tegelijk leerzaam én herkenbaar.

Molenwiek is een warme, meeslepende roman waarin familiebanden, dorpsleven en liefde op een natuurlijke manier met elkaar verweven zijn. Het boek leest vlot en weet zowel te ontroeren als te vermaken. Een aanrader voor wie houdt van verhalen over liefde, verbondenheid en de kracht van een gemeenschap – én een prachtige afsluiter van de Liefdesstreken-serie.