Lezersrecensie
Warme harten in Amsterdams donkerste jaren.
De Ballerina en het Zwarte Schaap van Wendy Louise is niet het eerste boek dat ik van deze auteur las. Eerder las ik 3 delen uit haar Seizoenenserie, Kerst op Mallorca en Man op Mallorca.
Deze boeken waren allemaal heerlijke feelgood , met dit boek lijkt ze een ander genre in te slaan. Naast een bijzonder liefdesverhaal is het ook een historische familiekroniek. Ik laat me graag verrassen.
Wendy Louise neemt je mee naar het Amsterdam uit het midden van de vorige eeuw. We maken kennis met haar muzikale familie in een roerige tijd. Door de bezetting een kleine wereld, maar vol met muziek, dans en theater, waarin veel liefde en pure vriendschappen ervoor zorgen dat haar vader en moeder een heerlijke jeugd hebben.
Het verhaal begint in december 1940, wanneer Ronald Schultze wordt geboren in een stad die steeds meer onder druk komt te staan van de Duitse bezetting. Ondanks de donkere tijden blijft de vriendengroep van Ronalds ouders actief bij operettevereniging DOS, waar zang en dans een baken van licht vormen. Setta en Willem, Sofie en Louis, met later dochter Olga en Han en Lien, allemaal positieve, vrolijke mensen, die er het beste van maken en voor elkaar klaar staan.
Ronald groeit op als een ondeugende jongen met een gouden hart, die zelfs in oorlogstijd een lichtpuntje is voor zijn ouders. Na de oorlog komt Olga in beeld, de dochter van Fie, de beste vriendin van Ronalds moeder. Waar Ronald zichzelf ziet als het zwarte schaap van de familie, schittert Olga in haar rol als voorbeeldige ballerina. Ondanks hun verschillen ontstaat er een diepe band tussen de twee. Maar wanneer Olga’s balletdroom uiteenvalt en Ronald besluit zijn geluk ver van Amsterdam op zee te zoeken, lijkt hun vriendschap op de klippen te lopen.
Wendy Louise verweeft historische gebeurtenissen met een intiem familieverhaal, waarin warmte, vriendschap en veerkracht centraal staan. Vanaf de eerste bladzijde herken je haar vlotte schrijfstijl: toegankelijk, luchtig waar het kan, ontroerend waar het moet. Ze schetst daarmee een prachtig beeld van een hechte vriendengroep die elkaar, juist in moeilijke tijden, als familie behandelt. De contrasten tussen Ronalds baldadige, maar liefdevolle karakter en Olga’s discipline en kwetsbaarheid maken het verhaal gelaagd en menselijk. Daarnaast zorgen Ronalds kwajongensstreken, zijn brutale opmerkingen en de manier waarop hij door zijn ouders en hun vrienden wordt gecorrigeerd, regelmatig voor een glimlach. Zelfs in zware tijden weet Wendy de toon licht te houden, zonder de ernst van de situatie tekort te doen.
Wat dit boek verder bijzonder maakt, is de levendige manier waarop de auteur de sfeer van naoorlogs Amsterdam oproept. De operettevereniging DOS voelt bijna als een extra personage: een symbool van levenslust en saamhorigheid in tijden van duisternis. De karakters komen dichtbij en hun veerkracht maakt indruk. Met tijdsgebonden uitdrukkingen en het heerlijke Amsterdamse dialect krijgt het een authentiek karakter. Het voelt alsof je zelf in een Amsterdams buurtcafé van de jaren veertig zit, omringd door de leden van operettevereniging DOS die ondanks alles blijven zingen en dansen.
De Ballerina en het zwarte schaap is een ontroerende roman over familie, vriendschap, dromen en het zoeken naar je eigen weg. Een verhaal dat nog lang bijblijft door de warmte en menselijkheid die eruit spreekt. Wendy Louise heeft een verhaal geschreven dat niet alleen ontroert, maar ook vermaakt. Haar humor, gevoel voor taal en liefde voor de mensen over wie ze schrijft, maken De Ballerina en het zwarte schaap tot een boek dat je in één adem uitleest. Dat is ook wat ik heb gedaan. Het was moeilijk weg te leggen.
“Met eenige vertraaging, doch met groot gejuig ontvangen” stond er op mijn moeders geboortekaartje te lezen.
“Met groote vertraaging, doch hoopend op eenig gejuig “ schreef ik dit boek.
Dank je wel Wendy, voor het e-book dat ik mocht ontvangen in samenwerking met Diane’s Boekenhoekje, en je lieve persoonlijke woordje voorin. Ik heb het in ieder geval met gejuich ontvangen en met veel plezier gelezen.
Deze boeken waren allemaal heerlijke feelgood , met dit boek lijkt ze een ander genre in te slaan. Naast een bijzonder liefdesverhaal is het ook een historische familiekroniek. Ik laat me graag verrassen.
Wendy Louise neemt je mee naar het Amsterdam uit het midden van de vorige eeuw. We maken kennis met haar muzikale familie in een roerige tijd. Door de bezetting een kleine wereld, maar vol met muziek, dans en theater, waarin veel liefde en pure vriendschappen ervoor zorgen dat haar vader en moeder een heerlijke jeugd hebben.
Het verhaal begint in december 1940, wanneer Ronald Schultze wordt geboren in een stad die steeds meer onder druk komt te staan van de Duitse bezetting. Ondanks de donkere tijden blijft de vriendengroep van Ronalds ouders actief bij operettevereniging DOS, waar zang en dans een baken van licht vormen. Setta en Willem, Sofie en Louis, met later dochter Olga en Han en Lien, allemaal positieve, vrolijke mensen, die er het beste van maken en voor elkaar klaar staan.
Ronald groeit op als een ondeugende jongen met een gouden hart, die zelfs in oorlogstijd een lichtpuntje is voor zijn ouders. Na de oorlog komt Olga in beeld, de dochter van Fie, de beste vriendin van Ronalds moeder. Waar Ronald zichzelf ziet als het zwarte schaap van de familie, schittert Olga in haar rol als voorbeeldige ballerina. Ondanks hun verschillen ontstaat er een diepe band tussen de twee. Maar wanneer Olga’s balletdroom uiteenvalt en Ronald besluit zijn geluk ver van Amsterdam op zee te zoeken, lijkt hun vriendschap op de klippen te lopen.
Wendy Louise verweeft historische gebeurtenissen met een intiem familieverhaal, waarin warmte, vriendschap en veerkracht centraal staan. Vanaf de eerste bladzijde herken je haar vlotte schrijfstijl: toegankelijk, luchtig waar het kan, ontroerend waar het moet. Ze schetst daarmee een prachtig beeld van een hechte vriendengroep die elkaar, juist in moeilijke tijden, als familie behandelt. De contrasten tussen Ronalds baldadige, maar liefdevolle karakter en Olga’s discipline en kwetsbaarheid maken het verhaal gelaagd en menselijk. Daarnaast zorgen Ronalds kwajongensstreken, zijn brutale opmerkingen en de manier waarop hij door zijn ouders en hun vrienden wordt gecorrigeerd, regelmatig voor een glimlach. Zelfs in zware tijden weet Wendy de toon licht te houden, zonder de ernst van de situatie tekort te doen.
Wat dit boek verder bijzonder maakt, is de levendige manier waarop de auteur de sfeer van naoorlogs Amsterdam oproept. De operettevereniging DOS voelt bijna als een extra personage: een symbool van levenslust en saamhorigheid in tijden van duisternis. De karakters komen dichtbij en hun veerkracht maakt indruk. Met tijdsgebonden uitdrukkingen en het heerlijke Amsterdamse dialect krijgt het een authentiek karakter. Het voelt alsof je zelf in een Amsterdams buurtcafé van de jaren veertig zit, omringd door de leden van operettevereniging DOS die ondanks alles blijven zingen en dansen.
De Ballerina en het zwarte schaap is een ontroerende roman over familie, vriendschap, dromen en het zoeken naar je eigen weg. Een verhaal dat nog lang bijblijft door de warmte en menselijkheid die eruit spreekt. Wendy Louise heeft een verhaal geschreven dat niet alleen ontroert, maar ook vermaakt. Haar humor, gevoel voor taal en liefde voor de mensen over wie ze schrijft, maken De Ballerina en het zwarte schaap tot een boek dat je in één adem uitleest. Dat is ook wat ik heb gedaan. Het was moeilijk weg te leggen.
“Met eenige vertraaging, doch met groot gejuig ontvangen” stond er op mijn moeders geboortekaartje te lezen.
“Met groote vertraaging, doch hoopend op eenig gejuig “ schreef ik dit boek.
Dank je wel Wendy, voor het e-book dat ik mocht ontvangen in samenwerking met Diane’s Boekenhoekje, en je lieve persoonlijke woordje voorin. Ik heb het in ieder geval met gejuich ontvangen en met veel plezier gelezen.
1
Reageer op deze recensie