Een zee van emoties.

Vorig jaar mocht ik voor de Valentijnsprijs 2024 Korenveld lezen, het eerste boek uit de serie Liefdeslessen van Karin de Graaff. Nu is Waterspiegel aan de beurt, het tweede deel. Het verhaal is goed los te lezen, maar voor wie bekend is met Korenveld voelt het extra fijn dat er vertrouwde personages voorbijkomen.

In Waterspiegel, het tweede deel van de Liefdesstreken-serie, volgen we Roan, die afgezonderd op een woonark in Friesland woont. Hij werkt op een melkveehouderij, maar de pijn en herinneringen uit zijn verleden laten hem niet met rust. Zijn rustige, afgesloten bestaan wordt plotseling verstoord wanneer de vrolijke zeilinstructrice Yfke letterlijk tegen zijn woonark botst. Hun eerste ontmoetingen zijn allesbehalve soepel: Roan vindt haar aanwezigheid vooral irritant, maar omdat veel van zijn werk zich op en rond het water afspeelt, blijft hij haar tegenkomen.

Yfke is een levendig en herkenbaar personage: altijd zingend, creatief en vol energie, maar van binnen onzeker en kwetsbaar. Haar liefde voor zeilen en schilderen geeft haar kracht, terwijl de herinneringen aan haar oma en de schaduwen van vroeger zwaar op haar drukken. De mooie woorden van oma spelen vaak door haar gedachten:
“Blijf de wereld zien, zoals je haar nu ziet en maak haar mooier! Dat kun jij, vergeet dat nooit!”

Roan woont alleen op zijn ark en sluit zich bewust af, kampt met een groot verlies en schuldgevoel tav zijn overleden vriendin Pien, die we in Korenveld al hadden leren kennen. Met de grijsharige, aangewaaide brompot Kater Maarten van Rossem ( hoe verzin je het ) sluit hij wel vriendschap. Ook voor het echtpaar Fedde en Minsje Sietsma van de melkboerderij waar hij werkt heeft hij warme gevoelens.

Daarnaast spelen nog een paar bijfiguren een rol, zoals Priya – haar beste vriendin en paardengek – en buurvrouw Ofkje, wat een bemoeizucht en bevooroordeeld mens. Diep respect heb ik voor Egberdien. Met haar rustige aard en geduld gaat ze het gesprek aan met Roan, waardoor hij anders tegen alle gebeurtenissen aankijkt.

Wat Karin de Graaff zo sterk doet, is haar personages levensecht neerzetten. Zowel Roan als Yfke zijn “gebroken zielen” die langzaam dichter bij elkaar komen, ieder met hun eigen littekens en verlangens. De manier waarop hun relatie zich ontwikkelt – soms botsend, soms ontwapenend teder – is meeslepend en geloofwaardig. De seizoenswisselingen in Friesland, met de zeilen, het water en later de schaatskoorts, vormen een prachtig decor voor dit verhaal vol emotie en hoop.

Waterspiegel is een ontroerende feelgoodroman waarin pijn, verlies, rouwverwerking, humor en liefde naadloos samenkomen. Het boek laat zien dat zelfs wanneer het verleden je achtervolgt, er altijd ruimte kan zijn voor nieuwe warmte en verbinding. Voor wie houdt van diepgaande personages, een vleugje humor en een vlekkeloos geschreven liefdesverhaal, is dit boek een aanrader. Ik verheug me op het derde deel waar vriendin Priya de hoofdrol speelt.