Prachtige, goed geschreven, ontroerende feelgood

In Bij hoog en laag leren we Mare kennen die een moeilijke, verdrietige tijd achter de rug heeft en daardoor Kerst doorbrengt in het huisje van haar opa en oma in Zeeland. Wanneer ze langs de strandtent wandelt waar ze vroeger ook vaak kwam, ontmoet ze Boris, de kok van het paviljoen. Ze krijgen een speciale band en langzaam wordt het meer. Ze ontmoet ook zijn opa Wannes, een jeugdvriend van haar eigen opa. Hierdoor leert ze meer over de geschiedenis van haar familie en zichzelf. Boris draagt ook het nodige met zich mee en ze hebben verschillende toekomstvisies. Kan de relatie wel goed gaan?

Het verhaal wordt verteld vanuit Mare en begint wanneer haar leven er nog heel anders uitziet, dat verandert vervolgens drastisch. Het raakte me enorm en hierdoor was ik direct #teammare. Ik kon ontzettend met haar meeleven en werd met haar het verhaal in gezogen. Ze heeft zo haar ideeën over de toekomst en is erg herkenbaar. Ook de andere personages zijn geweldig neergezet, ieder met zijn of haar verhaal, hier en daar een rafelrandje wat het erg realistisch maakt en Jacodine heeft op een geweldige manier gezorgd voor diverse lagen en diepgang.
Sowieso wordt het verhaal verteld met veel emotie en zit er ontzettend veel gevoel en realiteit in waardoor ik echt gepakt werd. Jacodines vlotte schrijfstijl brengt dit alles heel levendig, met ijzersterke dialogen en ook een vleugje humor waardoor het realistisch maar toch ook niet te zwaar is.
Ook de opbouw is erg mooi gedaan. Door diverse heftige wendingen en pakkende gebeurtenissen houdt Jacodine je geboeid tot het einde. Je blijft je wat dingen afvragen dus de spanning zit er lekker in. De plottwist was ook verrassend uitgewerkt en de epiloog zorgt voor een prachtig afgerond einde.
Dit alles maakt Bij hoog en laag tot een prachtige, goed geschreven, ontroerende feelgood.