eerst wat vaag, daarna verrassend

Justine Merrison heeft haar drukke leven in Londen achter zich gelaten en is verhuisd naar Devon met haar man en dochter. Tijd om helemaal Niks te doen!
Maar als dochter Ellen veranderd om iets wat op school is gebeurd en Justine vreemde dreigtelefoontjes krijgt, blijkt de Idylle in Devon geen lang leven beschoren.

Het verhaal begint nogal vaag. Een scene in de auto, tijdens de verhuizing, waarin nogal wat dingen worden genoemd die kant nog wal lijken te raken.
Dan "vier maanden later" begint een hoofdstuk ineens met een stamboom vol vreemde namen, en wordt een verhaal beschreven wat op z'n minst vreemd is. Daarna pas gaat het boek werkelijk van start.
En ook hier is alles wat vaag. Wat is er met Ellen, wie is George? Waar komen die vreemde telefoontjes vandaan? Wat is er op school gebeurt? Wat heeft Panama Row 8 voor betekenis? En waarom krijgen we als lezer het verhaal van Ellen in kleine stukjes aangeboden?

Het is even doorzetten, maar dan beginnen de verhaallijnen samen te komen. Sophie Hannah geeft mondjesmaat informatie prijs, waarbij aan de ene kan een mysterie lijkt te worden opgelost, maar waar er gelijk nieuwe vragen worden opgeroepen.
Samen met Justine en haar gedachten beleef je als lezer haar onderzoek en ervaringen. Mensen lijken haar eerst tegen te werken, maar langzaamaan ontwikkelt het verhaal zich naar een bizarre uitkomst van het mysterie, welke in stand wordt gehouden door leugens en onwaarheden. Voor Justine is er maar 1 optie, doorzetten tot het einde, want het leven van haar en haar gezin staat op het spel.

Het boek bestaat uit twee delen, het verhaal van Justine en haar familie, afgewisseld met hoofdstukken met het verhaal dat Ellen schrijft. Lijken die twee eerst totaal los van elkaar te staan, later blijken ze onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Maar het afwisselend lezen van het verhaal van Ellen, haalt de vaart uit het verhaal over Justine.

Sophie Hannah heeft weer een mooie psychologische thriller geschreven, waarbij niets is wat het lijkt. Na het wat vage begin, weet het verhaal te boeien. Hoewel er al snel duidelijkheid is over waar de dreiging vandaan komt, is het vooral het willen weten “hoe en waarom” de drijfveer om verder te lezen.
Dat het dan nogal plots eindigt met een vreemde ontknoping en het boek een soort open einde heeft zorgt ervoor dat het een onaf gevoel achterlaat.

Al met al een interessant boek met bijzondere opbouwen een origineel verhaal, dat ook na het lezen nog even blijft hangen.

Leuk detail:
Sophie Hannah is al sinds haar 12e door Agatha Christie geïnspireerd. In dit boek speelt "Speedwel House" een grote rol. Het huis is losjes gebaseerd op "Greenway" het vakantiehuis van Agatha Christie in Devon.