Voor driekwart kwalitatief zeer goed, einde anticlimax

Een uitgeverij, een controversieel boek en een enorme hetze tegen Thomas G. Maar dat is achter de rug. Of toch niet? Journalist Joris ziet er wel een verhaal in en probeert in contact te komen met de vrouw en kinderen van Thomas G en andere betrokkenen van de uitgeverij.

In De val van Thomas G maken we kennis met Isa (de vrouw van), Leonie (de dochter van), Joris (de journalist) en Anne (mederwerker uitgeverij) en allen krijgen de kans om hun kant van het verhaal te vertellen. Afwisselend vertellen ze in hoofdstukken die hun naam dragen, wat ze hebben meegemaakt en wat hun visie is. Isa heeft alles achter zich gelaten en heeft zich teruggetrokken in Ierland, maar daar wordt ze geconfronteerd met haar verleden door dochter Leonie die voornamelijk boos is en Anne is zich aan het verdedigen met alle middelen die ze heeft en die worden gevormd door haar achtergrond. Het is aan Joris om er een lijn in te vinden en het om te zetten naar een goed lopend verhaal.

In eerste instantie duizelt het de lezer bij het lezen van alle namen en alle betrokkenen. Ook rijst er de vraag wat er is gebeurd met Thomas G. Dat laatste wordt door alle verhalen van de betrokkenen snel duidelijk. Het boek leest niet altijd even makkelijk. De schrijfster heeft ervoor gekozen om elk personage een eigen stem te geven en dat varieert van boeiend en goed leesbaar tot soms stroperig en moeilijk. Het gebruik van moeilijke cq niet gangbare woorden werkt ook niet in het voordeel van lekker leesbare tekst. Toch weet het geheel te boeien, maar dat haalt het einde van het boek niet.

Wanneer Thomas aan de beurt is om zijn verhaal te vertellen is het behoorlijk schakelen als lezer. De eerste indruk is dan ook: ongeloofwaardig. Grappig is dat Leonie dan ook zegt: "ik geloof het niet". Daarna wordt het alsnog geloofwaardig maar steeds minder interessant en langdradig om te lezen. Tenslotte is het einde een einde zonder einde en laat het geheel een onbestemd gevoel achter.

De val van Thomas G is een bijzondere roman die voor driekwart kwalitatief zeer goed is, maar waarbij het einde niet wil overtuigen. Het is geen standaard roman en het einde ervan zal een bepaald lezerspubliek aanspreken, maar voor mij was het een anticlimax.