Spannend, meeslepend en realistisch derde deel

De Australische schrijfster Ellie Dean (pseudoniem van Tamara McKinley) is auteur van een achttiendelige serie ‘De veilige haven’, waarvan na Ver van huis en Een nieuw begin het derde deel Geef nooit op (2021) is vertaald naar het Nederlands door Yolande Ligterink.

Net als de twee voorgaande delen is pension Beach View van Peggy Reilly, in het fictieve plaatsje Cliffehaven aan de kust van Engeland, de rode draad in het verhaal. Peggy heeft een groot hart en opent haar deuren voor gasten die het moeilijk hebben en biedt hen een (tijdelijk) thuis. Haar twee jongste kinderen zijn geëvacueerd naar Somerset voor de veiligheid. Oudste dochter Anne is hoogzwanger en tijdelijk terug in het pension, want haar man is aan het vechten tegen de Duitsers. Verder wonen echtgenoot Jim, schoonvader Ron, dochter Cissy, de oude en dove mevrouw Finch en drie verpleegsters in het pension. Peggy speelt in dit boek een kleinere rol, want ze vertrekt voor een bezoek aan haar jongste kinderen, het pension achterlatend in de handen van Anne, Jim en Ron. Ze twijfelt over haar vertrek, want ze verwacht problemen als ze er niet is, en ze krijgt gelijk want dat is precies wat er gebeurt.

Elk deel heeft nieuwe personages. In Geef nooit op is dat Rita Smith. Ze is gek op haar Norton motor en weet die zelf goed te onderhouden, want ze heeft veel geleerd van haar vader Jack en is bijna gediplomeerd monteur. Jack vertrekt om zijn bijdrage te leveren aan de oorlog en vraagt de Minelli’s, buren met een Italiaans restaurantje, om op haar te passen. Wanneer Italië Engeland de oorlog verklaart, worden alle in Engeland wonende Italianen, opgepakt en geïnterneerd, zo ook papa Tino Minelli en zoon Roberto. Mama Louise is Engelse en blijft achter bij Rita. Wanneer ze vervolgens hun huizen verliezen door een bombardement, zijn ze compleet op elkaar aangewezen.

Een tweede personage die wordt geïntroduceerd is Lady Sylvia Anstruther-Norton. Ze komt wonen in Beach View als haar zoon, nadat zijn vliegtuig werd neergehaald, in het Cliffehaven ziekenhuis terechtkomt. Een geweldige vrouw die nu in de hogere klassen van Engeland verkeert, maar haar afkomst nooit is vergeten.

Het zijn diverse meeslepende verhaallijnen die door elkaar heenlopen en verweven raken en de personages zijn goed uitgewerkt. Rita is jong, sterk, vol energie en doorzettingsvermogen. Het is Louisa die haar afremt en met manipulatie Rita aan haar bindt. Louisa is een vreselijk personage waar totaal geen sympathie voor is op te brengen en dat gaat gedurende het boek flink tegenstaan. Gelukkig staan er vele andere personages tegenover die wel sociaal en aardig zijn.

Het verhaal speelt rond 1940/1941, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Cliffehaven ligt op de vliegroute naar Londen en heeft veel de lijden onder de Duitse bommenwerpers die overkomen, en even zo vaak hun dodelijke lading uitwerpen. Met Rita kijken we mee met het werk van de brandweer, als ze als vrijwilliger werkt als brandwacht en later als chauffeur en monteur. Het zijn heftige scènes die worden beschreven en realistische plaatjes schetsen van de vernielingen die de Duitse bommenwerpers aanrichten en de angsten die daarmee gepaard gaan en dat draagt bij aan een flinke dosis spanning.

Net als bij de andere twee delen worden de losse verhaallijnen aan het einde afgerond voor zover dat mogelijk is, waarbij soms kleine openingen zijn die vervolg kunnen krijgen in het volgende boek. Deze reeks is daardoor los van elkaar te lezen, maar het is voor de continuïteit van het verhaal leuker om de volgorde aan te houden.

Geef nooit op is een spannend derde deel van deze historische oorlogsserie. Het doet denken aan een tv-serie met een vaste kern en gastrolspelers. Het is meeslepend en realistisch en geeft een goed beeld van het leven van een klein dorpje tijdens oorlogstijd, met alle lief en leed die daaraan verbonden is.