Een integer kijkje in de orthodox Joodse cultuur

In Mazzel Tov beschrijft Margot Vanderstraeten haar tijd bij de orthodoxe Joodse familie Schneider in Antwerpen. Als werkstudente kwam ze daar zes jaar lang wekelijks in huis om de vier kinderen bijles te geven.

Met de jongste en de oudste had ze niet veel te doen, maar met de Jongen Yakov en het oudste meisje Elzira heeft ze veel tijd doorgebracht. In het begin wat stroef, de vele regels die gelden in het Joodse geloof waren soms een struikelblok tussen twee culturen. Toch weet de open kritische werkstudente een relatie op te bouwen met het gezin, dat ook na die zes jaar nog navolging krijgt.
Vooral met Elzira krijgt ze een speciale band. Na het vertrek van Elzira naar Israel blijven ze schrijven en Margot zoekt haar daar ook op. Op wordt ze uitgenodigd om bij het huwelijk van Elzira te zijn.

Op integere wijze weet Margot Vanderstraeten het leven van een orthodoxe Joodse familie te beschrijven, en krijgt de lezer een klein kijkje in het leven van mensen die leven volgens de Joodse religie. Een leven, afgeschermd van de rest van de wereld. De kinderen gaar naar speciale Joodse scholen en komen weinig buiten de eigen buurt.

Juist omdat ze als kritische werkstudente vragen durfde te stellen, worden er onderwerpen als de Jodenvervolging en uithuwelijken ook besproken. Interessant is het om te lezen hoe de visie vanuit de familie Schneider daarop is.

Af en toe komt er kort wat uitleg over de verschillen binnen het Joodse geloof, wat net wat informatie verschaft om te weten dat er verschillen zijn. Maar meer hoeft niet, wie meer wil weten kan altijd zelf op zoek gaan. In dit boek gaat het vooral om het toelaten van een buitenstaander in een Joods gezin en de groei van wederzijds respect, vaak met een tikje humor beschreven.

Naast het verhaal als werkstudente, geeft Margot Verstraeten ook een kijkje in haar eigen leven in die periode. Ze heeft in die periode een relatie met een Iraniër, wat ook niet altijd even makkelijk was.

Het meisje Elzira spreekt veel talen, duidelijk is dat frans haar het beste ligt. Er worden dan ook nogal wat Franse zinnetjes in het boek verwerkt. Soms zijn deze wel duidelijk, maar niet altijd. Dat kan hinderlijk zijn bij het lezen. Een vertaling als voettekst was een waardevolle aanvulling geweest.

De schrijfstijl is helder, de hoofdstukken zijn kort en het leest als een roman. Mooi is het om te zien hoe respectvol ze om is gegaan met de personen die ze beschrijft. Een aanrader voor ieder die iets meer wil weten over de orthodox Joodse cultuur.