Lezersrecensie
De gevolgen van de oorlog van een andere kant bekeken
Het is 1947 en Hamburg ligt in puin, vele gezinnen wonen in restanten van huizen. Het is kou en ellende, maar in de overlevingsstand weten veel mensen toch te overleven. Zo ook Agnez Dietz en haar kinderen Hanno en Wiebke. Hanno struint de puinhopen af op zoek naar bruikbare materialen om te ruilen op de zwarte markt. Op een dag vindt Hanno een levenloos lichaam van de vrouw en even later een jongetje dat helemaal alleen is. Ze nemen hem mee naar huis.
1992 Anna haar moeder Clara wil nooit iets vertellen over vroeger. Moeder Clara ontvlucht haar verleden in de drank en schuift de schuld af op Anna. Ooit woonde Clara op een landgoed in Oost Duitsland, maar na de oorlog werd het in beslag genomen door de Russen. Nu is er een regeling voor schadeloosstelling. Clara wil er niets mee te maken hebben maar Anna gaat op onderzoek uit.
Het grootste deel van dit boek speelt zich af in de jaren net na de oorlog. De ontberingen van de gewone burgers in Duitsland zijn niet zo bekend, maar in dit boek laat Mechtild Boumann zien dat het na de oorlog in Duitsland ook voor de gewone mensen een ramp was om het hoofd boven water te houden. Schaarste van alles, leven tussen de puinhopen en weinig zicht op betere tijden.
De verhaallijnen wisselen. Eigenlijk zijn er drie tijdlijnen te herkennen in het boek. Naast bovengenoemde is ook het verleden van Clara in 44/45 beschreven.
De drie verhaallijnen zijn allen zeer interessant en boeiend genoeg om te blijven lezen, met elk hoofdstuk geeft de schrijfster een stukje van het verhaal prijs, om aan het einde van het boek de verhalen bij elkaar te laten komen in een ontknoping die enige voorspelbaarheid in zich heeft, maar ook nog een verrassing brengt.
Een goed geschreven roman, waarin de puinmoorden van Hamburg een waargebeurd element zijn, waar Mechtild Bormann een fictief verhaal omheen heeft geschreven. Een roman die een goed beeld schertst van de gewone mensen in Duitsland net na de oorlog, wat de visie van de gevolgen van de oorlog weer net van een andere kant laat zien.
1992 Anna haar moeder Clara wil nooit iets vertellen over vroeger. Moeder Clara ontvlucht haar verleden in de drank en schuift de schuld af op Anna. Ooit woonde Clara op een landgoed in Oost Duitsland, maar na de oorlog werd het in beslag genomen door de Russen. Nu is er een regeling voor schadeloosstelling. Clara wil er niets mee te maken hebben maar Anna gaat op onderzoek uit.
Het grootste deel van dit boek speelt zich af in de jaren net na de oorlog. De ontberingen van de gewone burgers in Duitsland zijn niet zo bekend, maar in dit boek laat Mechtild Boumann zien dat het na de oorlog in Duitsland ook voor de gewone mensen een ramp was om het hoofd boven water te houden. Schaarste van alles, leven tussen de puinhopen en weinig zicht op betere tijden.
De verhaallijnen wisselen. Eigenlijk zijn er drie tijdlijnen te herkennen in het boek. Naast bovengenoemde is ook het verleden van Clara in 44/45 beschreven.
De drie verhaallijnen zijn allen zeer interessant en boeiend genoeg om te blijven lezen, met elk hoofdstuk geeft de schrijfster een stukje van het verhaal prijs, om aan het einde van het boek de verhalen bij elkaar te laten komen in een ontknoping die enige voorspelbaarheid in zich heeft, maar ook nog een verrassing brengt.
Een goed geschreven roman, waarin de puinmoorden van Hamburg een waargebeurd element zijn, waar Mechtild Bormann een fictief verhaal omheen heeft geschreven. Een roman die een goed beeld schertst van de gewone mensen in Duitsland net na de oorlog, wat de visie van de gevolgen van de oorlog weer net van een andere kant laat zien.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marieke Scheers
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
