Lezersrecensie
een poëtisch dicht-beeld dat zal aanspreken
,zo
heb
ik
u lief.
alle gedichten tot nu toe - Alfred Schaffer.
In het kader van de Volkskrant Leesclub heb ik mee gelezen in de poëzie verzamelbundel Van Alfred Schaffer die voor zijn omvangrijke oeuvre de P.C.Hooftprijs kreeg.
Hij publiceerde zijn eerste bundel: ‘Zijn opkomst in de voorstad’ in 2002.
Het openingsgedicht in deze bundel gaf direct aanleiding tot het uitwisselen van gedachten/interpretaties.
DE ROEPING.
Hij houdt de snel afnemende afstand/ tussen hem en de bal nauwkeurig in het oog./ Vlak voor het doel is hij nu./Zijn eerste aanname is voortreffelijk./Het publiek veert op./Zijn oren suizen./ De zon verdwijnt achter het grootste stadion ter wereld./ Hij heeft niet veel bewegingen nodig,/de bal is zijn voet. Als hij opkijkt ziet hij geen afzonderlijke gezichten./
Hoe interpreteer je het gedicht? Ga je letterlijk de betekenis analyseren of kijk je op een ander niveau. De symbolische kant intrigeert mij. Wat is zijn doel... de bal? Of is hij op zoek naar zijn eigen ‘ik'? Is dat 'de bal'? Is dit gedicht een hallucinatie? Of is het een droom... een droom dat de zon verdwijnt, die zonsondergang? Dat hij nog langer moet zoeken naar zijn doel? Verduistert nu even de blik die hij al had op zijn eigen ík'? Het thema ''wie was/ben ik?” kom je vaker in zijn poëzie tegen...
Natuurlijk heeft Schaffer prachtige taal tot zijn beschikking: p. 19:
“… een straat met lichtjes die
slingert door het land van mijn gezin…”
“… aan tafel zat jij, jankend als een hond, temidden van stapels en
stapels losse woorden…”(p.30)
Thematiek, die in zijn poëzie voorkomt is dromen, slapen en wakker liggen.
Thema’s die je aantreft nodigen direct uit tot zoeken in zijn andere gedichten, en je gaat er over nadenken: Wat zou de bedoeling ervan zijn? Droom je als je slaapt, droom je als je afdwaalt met je gedachten? In de bundel: “Mens Dier Ding” hebben de dagdromen hebben zelfs een nummer. Kun je doormiddel van dromen je leven naar je hand zetten? Of liever het verleden ‘herscheppen’. Is dat wat je er in kunt lezen?
Je blijft lezen en herlezen en nogmaals peinzend lezen.
Het is een uitdagende bundel. Je wilt toch begrijpen wat de dichter voor bedoeling heeft, wat wil hij zeggen…
Doet de dichter alsof hij tegen je spreekt, met jou van gedachten wil wisselen? Uit het terugkeren van vaak dezelfde thema’s maak ik op dat hij mij iets wil zeggen, me ergens van wil overtuigen. Of doet hij alsof, hij probeert wat te forceren… Hij probeert je te overtuigen van zijn poëzie.. dóór zijn poëzie ….
zijn poëzie daar moet jij het mee doen!!
heb
ik
u lief.
alle gedichten tot nu toe - Alfred Schaffer.
In het kader van de Volkskrant Leesclub heb ik mee gelezen in de poëzie verzamelbundel Van Alfred Schaffer die voor zijn omvangrijke oeuvre de P.C.Hooftprijs kreeg.
Hij publiceerde zijn eerste bundel: ‘Zijn opkomst in de voorstad’ in 2002.
Het openingsgedicht in deze bundel gaf direct aanleiding tot het uitwisselen van gedachten/interpretaties.
DE ROEPING.
Hij houdt de snel afnemende afstand/ tussen hem en de bal nauwkeurig in het oog./ Vlak voor het doel is hij nu./Zijn eerste aanname is voortreffelijk./Het publiek veert op./Zijn oren suizen./ De zon verdwijnt achter het grootste stadion ter wereld./ Hij heeft niet veel bewegingen nodig,/de bal is zijn voet. Als hij opkijkt ziet hij geen afzonderlijke gezichten./
Hoe interpreteer je het gedicht? Ga je letterlijk de betekenis analyseren of kijk je op een ander niveau. De symbolische kant intrigeert mij. Wat is zijn doel... de bal? Of is hij op zoek naar zijn eigen ‘ik'? Is dat 'de bal'? Is dit gedicht een hallucinatie? Of is het een droom... een droom dat de zon verdwijnt, die zonsondergang? Dat hij nog langer moet zoeken naar zijn doel? Verduistert nu even de blik die hij al had op zijn eigen ík'? Het thema ''wie was/ben ik?” kom je vaker in zijn poëzie tegen...
Natuurlijk heeft Schaffer prachtige taal tot zijn beschikking: p. 19:
“… een straat met lichtjes die
slingert door het land van mijn gezin…”
“… aan tafel zat jij, jankend als een hond, temidden van stapels en
stapels losse woorden…”(p.30)
Thematiek, die in zijn poëzie voorkomt is dromen, slapen en wakker liggen.
Thema’s die je aantreft nodigen direct uit tot zoeken in zijn andere gedichten, en je gaat er over nadenken: Wat zou de bedoeling ervan zijn? Droom je als je slaapt, droom je als je afdwaalt met je gedachten? In de bundel: “Mens Dier Ding” hebben de dagdromen hebben zelfs een nummer. Kun je doormiddel van dromen je leven naar je hand zetten? Of liever het verleden ‘herscheppen’. Is dat wat je er in kunt lezen?
Je blijft lezen en herlezen en nogmaals peinzend lezen.
Het is een uitdagende bundel. Je wilt toch begrijpen wat de dichter voor bedoeling heeft, wat wil hij zeggen…
Doet de dichter alsof hij tegen je spreekt, met jou van gedachten wil wisselen? Uit het terugkeren van vaak dezelfde thema’s maak ik op dat hij mij iets wil zeggen, me ergens van wil overtuigen. Of doet hij alsof, hij probeert wat te forceren… Hij probeert je te overtuigen van zijn poëzie.. dóór zijn poëzie ….
zijn poëzie daar moet jij het mee doen!!
1
Reageer op deze recensie
