prachtig!

Ik las Hannes Keuze van Mascha Gesthuizen.

Het is 1952 als een jonge ongehuwde vrouw afstand doet van haar pasgeboren baby. Hanne is een vrolijke vrouw die al jong op eigen benen staat. Na de nodige omzwervingen komt ze Barend tegen, de man van haar dromen. Er is alleen één probleem: hij is getrouwd. Hun geheime relatie speelt zich af in het huis dat hij voor haar koopt en ze krijgen zelfs twee kinderen. Maar hoe lang kan Hanne dit leven volhouden? Chrissie leeft een gelukkig leven als haar ouders plotseling omkomen bij een auto-ongeval. Na hun dood vindt Chrissie papieren die een afschuwelijk geheim onthullen. Samen met haar beste vriendin gaat ze op zoek naar de waarheid. De vrouwen treffen elkaar en vinden zichzelf terug in de ander. Er ontstaat een band die liefde en haat kent. Het einde van Hannes leven nadert. Hoe kan Chrissie haar helpen bij het maken van de belangrijkste keuze in haar leven?

Bij dit boek kwam er regelmatig een glimlach van herkenning. Plaatsen uit het boek zijn de plaatsen waar ik opgroeide of warme herinneringen aan heb. Vooral deze zin raakte me omdat ik vaak hetzelfde ervaar als ik van vakantie terugkom. ‘Als ik over de Waalbrug kom, ben ik thuis.’ Is in mijn geval;’ Als ik de Waalbrug zie weet ik dat we er bijna zijn.’

Met Hanes Keuze geeft Mascha een mooi beeld van leven van jonge vrouwen die opgroeiden in de jaren 50. Ik ken de Paula stichting uit de verhalen van familie in Oosterbeek en weet dat er ongehuwde jonge vrouwen heen werden gestuurd om te bevallen. Dat ze de kinderen vaak af moesten geven was nieuw voor me. Heftig. Zoals ik ook heel heftig vond om te lezen hoe Hanne keer op keer voor de verkeerde mannen valt en alleen maar gebruikt wordt tot ze er genoeg van hebben. Dat zij ondanks alles in de liefde blijft geloven en elke keer weer nieuwe kansen ziet laat zien hoe bang ze is om er alleen voor te staan. Om dan ik het tweede deel te lezen dat het lot van haar afgestane dochter Chrissie niks beter is. Ook zij heeft een man die haar in alles de baas is. Uit angst er alleen voor te staan reageert ze net als haar onbekende moeder en geeft toe aan al zijn wensen en grillen.
Het slot ontroerde me, hoe twee vrouwen met grote verlatingsangst op het laatst toch dicht naar elkaar toe groeien en elkaar steunen. Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen.