Ode aan herinnering, vergankelijkheid en de plekken die ons vormen

Beginnen van Angelo Tijssens is het kleinste en dunste boek dat ik dit jaar las, maar het verhaal is allesbehalve licht. In dit fragiele, melancholische werk keert Tijssens terug naar de plek waar hij opgroeide: de kust van Blankenberge en het hotel Petit Rouge, dat ooit van zijn grootouders was. Terwijl hij herinneringen ophaalt, voel je dat hij niet zomaar over een plek schrijft, maar over een tijd die voorbij is — over wat blijft hangen wanneer alles om je heen verandert.

De auteur roept een sfeer op die tegelijk warm en weemoedig is. Hij schrijft over het hotel met de opvallende gele gevel, over de zee, de toeristen en de mensen die voorbijgaan — flarden van een verleden dat nog altijd rondwaart. In die beschrijvingen voel je het besef dat niet alleen gebouwen vergaan, maar ook generaties, gewoontes en herinneringen.

Angelo Tijssens gebruikt vaak lange, ritmische zinnen die lijken mee te deinen op het geluid van de zee. Zoals in deze prachtige passage:
“Ik buig voorover, het gewicht van mijn hoofd weegt door, ik voel het warme zand tegen mijn voorhoofd, ik plooi dubbel en als een mol duw ik mijn kop de grond in, het wordt donker, het wordt kil, ik denk nu en dan een stem te horen, als door een intercom in een andere kamer.”
De cadans van die zin weerspiegelt de beweging van de zee én de zelfreflectie van de verteller.

Daarnaast verweeft hij subtiele metaforen uit de zee doorheen het boek, zoals “een barst in de schelp” of “de zilveren zee, het blinkende beest met de schubben van een vis”. Ze geven de tekst een poëtische gelaagdheid en maken de herinneringen tastbaar en levendig.

Tussen die zinnen door schemert ook iets donkerders: verwijzing naar het geweld uit zijn jeugd, voorzichtig aangeraakt in woorden als “blauwe plekken”. Dat maakt het verhaal nog indringender — klein in omvang, maar groot in emotionele resonantie.

Beginnen is een ode aan herinnering, vergankelijkheid en de plekken die ons vormen. Een boek dat traag leest, als het ruisen van de zee op een stille ochtend, en lang blijft nazinderen.