Lezersrecensie
Een mooi vervolg op Siliah's verhaal
De sage van Siliah: Hoeder is het tweede deel in de duologie van de Nederlandse auteur Mirjam Boers. Wie eraan begint zonder het eerste deel gelezen te hebben, zal al snel merken dat cruciale achtergrondinformatie ontbreekt. Mijn advies: begin bij het begin. Na de spannende climax van het eerste boek keek ik dan ook reikhalzend uit naar de nieuwe avonturen en de verdere evolutie van de relaties tussen Siliah, Arsya en Rayen.
Ik was aangenaam verrast door de manier waarop Mirjam Boers het geheugen van de lezer opfrist. Ze opent dit tweede deel met een terugblik en zelfs het laatste hoofdstuk uit het vorige boek, wat ervoor zorgt dat je makkelijker in het verhaal glijdt, zelfs als het een tijdje geleden is dat je het eerste boek las.
De schrijfstijl is rijk en verzorgd, met een poëtische, soms epische ondertoon. De schrijfster weet emoties en sfeer op beeldende wijze over te brengen: “Zilt vocht bedekt haar wangen. Tranen van geluk, maar ook van een intense pijn.” “U bent een baken van hoop voor eenieder die in vrijheid gelooft”. Zulke zinnen geven het verhaal een bijna literaire glans.
Haar woordkeuze – met termen als “huichelaars”, “gade”, “mijn muze”, en “geheild” – sluit naadloos aan bij de historische sfeer van het boek. Tegelijkertijd wisselt ze vloeiend af tussen actie, reflectie en dialoog, waardoor het verhaal niet alleen meeslepend maar ook gelaagd is.
Mirjam Boers weet op indringende wijze Siliah’s innerlijke strijd na de gebeurtenissen uit deel één voelbaar te maken. Haar pijn, twijfel en kracht zijn tastbaar. Als lezer leef je intens met haar mee – vooral wanneer ze door de daden van een ander in een kwaad daglicht komt te staan, terwijl zij in werkelijkheid het slachtoffer is. Het roept woede en medeleven op, en dat maakt haar reis des te meeslepender.
De centrale thematiek van bevrijding versus onderdrukking komt scherp naar voren. Siliah groeit uit tot een symbool van hoop en verzet, gedragen door een netwerk van mensen die haar trouw blijven, zoals Vitali en vele anderen. De onderlinge verbondenheid, loyaliteit en het vertrouwen tussen de personages geven het verhaal een warme, menselijke kern, ondanks de dreiging die voortdurend op de achtergrond sluimert.
Toch had ik bij momenten moeite met het grote aantal personages en namen die voorbij kwamen. Zelfs als lezer van het eerste uur moest ik af en toe terugbladeren om de juiste verbanden te leggen. Ook voelde het tempo soms wat traag aan; bepaalde scènes hadden wat compacter verteld mogen worden om de vaart erin te houden.
Mirjam Boers slaagt erin om spanning, reflectie en emotie met elkaar te verweven. De gevechten zijn groots en zinderend, maar de echte kracht ligt in de kleine gebaren, de geladen blikken en de morele keuzes van haar personages.
Ik was aangenaam verrast door de manier waarop Mirjam Boers het geheugen van de lezer opfrist. Ze opent dit tweede deel met een terugblik en zelfs het laatste hoofdstuk uit het vorige boek, wat ervoor zorgt dat je makkelijker in het verhaal glijdt, zelfs als het een tijdje geleden is dat je het eerste boek las.
De schrijfstijl is rijk en verzorgd, met een poëtische, soms epische ondertoon. De schrijfster weet emoties en sfeer op beeldende wijze over te brengen: “Zilt vocht bedekt haar wangen. Tranen van geluk, maar ook van een intense pijn.” “U bent een baken van hoop voor eenieder die in vrijheid gelooft”. Zulke zinnen geven het verhaal een bijna literaire glans.
Haar woordkeuze – met termen als “huichelaars”, “gade”, “mijn muze”, en “geheild” – sluit naadloos aan bij de historische sfeer van het boek. Tegelijkertijd wisselt ze vloeiend af tussen actie, reflectie en dialoog, waardoor het verhaal niet alleen meeslepend maar ook gelaagd is.
Mirjam Boers weet op indringende wijze Siliah’s innerlijke strijd na de gebeurtenissen uit deel één voelbaar te maken. Haar pijn, twijfel en kracht zijn tastbaar. Als lezer leef je intens met haar mee – vooral wanneer ze door de daden van een ander in een kwaad daglicht komt te staan, terwijl zij in werkelijkheid het slachtoffer is. Het roept woede en medeleven op, en dat maakt haar reis des te meeslepender.
De centrale thematiek van bevrijding versus onderdrukking komt scherp naar voren. Siliah groeit uit tot een symbool van hoop en verzet, gedragen door een netwerk van mensen die haar trouw blijven, zoals Vitali en vele anderen. De onderlinge verbondenheid, loyaliteit en het vertrouwen tussen de personages geven het verhaal een warme, menselijke kern, ondanks de dreiging die voortdurend op de achtergrond sluimert.
Toch had ik bij momenten moeite met het grote aantal personages en namen die voorbij kwamen. Zelfs als lezer van het eerste uur moest ik af en toe terugbladeren om de juiste verbanden te leggen. Ook voelde het tempo soms wat traag aan; bepaalde scènes hadden wat compacter verteld mogen worden om de vaart erin te houden.
Mirjam Boers slaagt erin om spanning, reflectie en emotie met elkaar te verweven. De gevechten zijn groots en zinderend, maar de echte kracht ligt in de kleine gebaren, de geladen blikken en de morele keuzes van haar personages.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van marijkesboekenkast
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
