Mironton, mironton, mirontaine

Het verhaal begint met de indrukwekkende zin “In de tijd dat ik een kind was dachten velen dat ik een heilige was, of voorbestemd het te worden."
Donatien, een narcist in hart en nieren, vertelt op een zwierige manier zijn levensverhaal. Hij fantaseert zich een leven vol schelmenstreken, heldendaden en turbulente avonturen bijeen. Deze schelm weet sympathie op te wekken, maar sommige van zijn uitspraken, bvb. over joden en pedofilie, zijn dan weer schokkend en recht voor de raap. Hij schuwt geen enkel onderwerp.
De vele quotes - al dan niet in een andere taal - maken het geheel luchtig.
“Ik heb leugens altijd veel interessanter gevonden dan de waarheid. Mij geven ze altijd het gevoel een ware schepper te zijn, vooral als ze mijn eigen belangen dienen. Het had zo kunnen zijn. Het had zo moeten zijn. Het was zo geweest.”

“Heilig worden is een behoorlijk zware en veeleisende opgave.”

“Mironton, mironton, mirontaine” kan zelfs een oorwurm worden.

Er wordt kwistig met vreemde en moeilijke woorden gestrooid, maar dit doet geen afbreuk aan het verhaal.
Met "De Heilige" heeft MM Driessen weer een knap staaltje vertelkunst geleverd.