Rauw en ontroerend

De 13-jarige Brian is een beschadigd kind. Hij groeide op in een gezin met ouders die het zwaar hadden en elkaar niet begrepen en met een verstandelijk beperkte broer.
Inmiddels zijn de ouders gescheiden, woont broer Lucien in een instelling en Brian woont met zijn vader op een plek waar geen kinderen horen te wonen, op een terrein met oude caravans tussen het uitschot. Zijn vader is een scharrelaar die met liegen en bedriegen probeert rond te komen.

Op een dag verandert alles, want Brian zijn moeder is ineens vertrokken op huwelijksreis en de instelling gaat verbouwen. Ze zoeken een plek voor Lucien en als pa hoort dat hij daar een financiële vergoeding voor kan krijgen besluit hij Lucien in huis te nemen. Brian moet voor hem zorgen want die heeft toch zomervakantie.
Er is ook een nieuwe huurder op het terrein waar Brian het goed mee kan vinden en waar hij steun en hulp van krijgt.

De lezer zal sympathie en medelijden voelen voor Brian. Hij wordt verwaarloosd en aan zijn lot overgelaten, maar weet een hele goede band met zijn broer op te bouwen. Hij leert zijn broer gaandeweg begrijpen en aanvoelen en onder Brian zijn zorg bloeit Lucien op en ontwikkelt hij allerlei vaardigheden. Tegelijkertijd bekommert hij zich om de andere bewoners van de instelling en dit gaat zover dat hij verliefd wordt op een meisje wat daar woont.
De gebeurtenissen zijn grensoverschrijdend en hartverscheurend.

Robben weet deze thema's tegelijkertijd rauw , indringend en beeldend neer te zetten. Hierdoor heeft hij mij weten te raken.
De vader van Brian en Lucien zou je door elkaar willen rammelen en Brian zou je in huis willen nemen.
En je zou Veilig thuis willen bellen.

Een goed geschreven boek, voor mijn 5 sterren waard.