Lezersrecensie
Wees niet bang
Na het bloedstollende Doe niet open keert inspecteur Robert Kett terug in Wees niet bang, het tweede deel van Alex Smiths thrillerserie. Ik raad aan om bij het eerste deel te beginnen, want daarin leer je Kett, zijn gezin en andere belangrijke personages al goed kennen. Norwich, normaal een rustige stad, vormt opnieuw het toneel van gruwelijke moorden die Kett tot het uiterste drijven.
Wanneer het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden – ogenschijnlijk verscheurd door een wild dier – weet Kett meteen dat dit geen aanval van een hond kan zijn. Niet veel later duikt er een tweede lichaam op, nog bloederiger dan het vorige, en beseft hij dat hij jacht maakt op een meedogenloze seriemoordenaar die nog lang niet klaar is — een moordenaar die misschien ook jacht maakt op hém.
Het verhaal speelt zich een paar weken na Doe niet open af. Kett is nog herstellende van zijn verwondingen en wacht op goedkeuring om weer aan het werk te mogen, wanneer de commissaris hem onverwacht vraagt onmiddellijk terug te keren: er is een nieuwe moord. Ondanks zijn herstel stort hij zich opnieuw vol overgave op het onderzoek. Net als in het vorige deel is hij koppig, vasthoudend en behoorlijk zelfdestructief. Hij raakt steeds opnieuw gewond, maar blijft doorgaan. Dat geeft hem een licht heroïsch karakter, al wordt het soms ook wat ongeloofwaardig.
In het begin mist het verhaal wat focus – Kett lijkt van ingeving naar ingeving te springen, en sommige aanwijzingen komen uit het niets. Toch trekt Smith de spanning halverwege stevig aan. De zoektocht naar de dader is goed opgebouwd, met meerdere verdachten en genoeg vaart om je aandacht vast te houden. De onverwachte plotwending aan het einde weet echt te verrassen en zorgt voor een sterke ontknoping.
Wat deze serie zo bijzonder maakt, is de menselijke kant van Robert Kett. Zijn band met zijn drie dochters brengt lucht en warmte in het donkere verhaal. Hun humor zorgt voor een heerlijk contrast met de gruwel van het onderzoek. Ook de onderhuidse verhaallijn over de vermiste vrouw van Kett geeft het geheel emotionele diepgang en maakt hem tot een personage dat onder je huid kruipt.
De moorden zijn bloederig en tot in detail beschreven. Het is spannend en heerlijk gruwelijk. Wees niet bang is dus geen standaardthriller; dit is geen serie voor de fainthearted, en juist dat maakt de reeks zo onderscheidend. Hoewel Wees niet bang nog niet perfect in balans is, blijft het een meeslepende en duistere thriller met veel potentie, die eindigt met een cliffhanger die absoluut nieuwsgierig maakt naar meer.
3,5 sterren
Dank aan Boekerij voor dit recensie-exemplaar!
Wanneer het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden – ogenschijnlijk verscheurd door een wild dier – weet Kett meteen dat dit geen aanval van een hond kan zijn. Niet veel later duikt er een tweede lichaam op, nog bloederiger dan het vorige, en beseft hij dat hij jacht maakt op een meedogenloze seriemoordenaar die nog lang niet klaar is — een moordenaar die misschien ook jacht maakt op hém.
Het verhaal speelt zich een paar weken na Doe niet open af. Kett is nog herstellende van zijn verwondingen en wacht op goedkeuring om weer aan het werk te mogen, wanneer de commissaris hem onverwacht vraagt onmiddellijk terug te keren: er is een nieuwe moord. Ondanks zijn herstel stort hij zich opnieuw vol overgave op het onderzoek. Net als in het vorige deel is hij koppig, vasthoudend en behoorlijk zelfdestructief. Hij raakt steeds opnieuw gewond, maar blijft doorgaan. Dat geeft hem een licht heroïsch karakter, al wordt het soms ook wat ongeloofwaardig.
In het begin mist het verhaal wat focus – Kett lijkt van ingeving naar ingeving te springen, en sommige aanwijzingen komen uit het niets. Toch trekt Smith de spanning halverwege stevig aan. De zoektocht naar de dader is goed opgebouwd, met meerdere verdachten en genoeg vaart om je aandacht vast te houden. De onverwachte plotwending aan het einde weet echt te verrassen en zorgt voor een sterke ontknoping.
Wat deze serie zo bijzonder maakt, is de menselijke kant van Robert Kett. Zijn band met zijn drie dochters brengt lucht en warmte in het donkere verhaal. Hun humor zorgt voor een heerlijk contrast met de gruwel van het onderzoek. Ook de onderhuidse verhaallijn over de vermiste vrouw van Kett geeft het geheel emotionele diepgang en maakt hem tot een personage dat onder je huid kruipt.
De moorden zijn bloederig en tot in detail beschreven. Het is spannend en heerlijk gruwelijk. Wees niet bang is dus geen standaardthriller; dit is geen serie voor de fainthearted, en juist dat maakt de reeks zo onderscheidend. Hoewel Wees niet bang nog niet perfect in balans is, blijft het een meeslepende en duistere thriller met veel potentie, die eindigt met een cliffhanger die absoluut nieuwsgierig maakt naar meer.
3,5 sterren
Dank aan Boekerij voor dit recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie
