De vrouw in suite 11

Na De vrouw in suite 10, dat mij destijds enigszins tegenviel, was ik toch benieuwd naar dit vervolg. Tien jaar na de gebeurtenissen op het luxecruiseschip wordt Lo Blacklock opnieuw geconfronteerd met angst, gevaar en intriges. Tijdens haar verblijf in het exclusieve suitecomplex van een afgelegen resort raakt ze verstrikt in een web van geheimen, leugens en oude wonden die nooit helemaal geheeld zijn.

Er wordt subtiel terugverwezen naar het vorige deel, zonder te veel in herhaling te vallen – al helpt het zeker om De vrouw in suite 10 eerst te lezen. We volgen opnieuw Laura (Lo) Blacklock, inmiddels veertig, getrouwd met Judah Lewis en moeder van twee jonge zoons. Wanneer ze een uitnodiging krijgt van miljardair Marcus Leidmann om verslag te doen van de opening van zijn luxehotel aan het Meer van Genève, lijkt dat het begin van een mooie comeback als journaliste.

Het verhaal komt langzaam op gang, maar zodra Lo dieper verstrikt raakt in de intriges rond Leidmann, begint de spanning voorzichtig te groeien. Halverwege leest het verhaal een stuk vlotter, al blijft de plot af en toe wat in cirkeltjes draaien en voelt het geheel soms wat gerekt. Daardoor had ik niet voortdurend het gevoel op het puntje van mijn stoel te zitten; er waren simpelweg te weinig echt meeslepende of verrassende momenten om het volledig spannend te maken.

Wat ik jammer vond, is dat Lo nog altijd een erg naïef personage blijft. Voor iemand met een journalistieke achtergrond is haar gedrag bij momenten frustrerend en moeilijk te geloven. Ze vertrouwt mensen te snel, twijfelt voortdurend aan haar eigen waarnemingen en trapt meer dan eens in dezelfde valkuilen. Daardoor mist haar karakter de groei die je als lezer na het eerste boek zou hopen te zien.

Dat gezegd hebbende: tegen het einde weet Ruth Ware het verhaal wel te redden. De ontknoping is verrassend en beter uitgewerkt dan die van het vorige deel, waardoor ik het boek uiteindelijk met een redelijk tevreden gevoel dichtsloeg.

De vormgeving verdient ook een compliment. De cover – met het grote huis aan de overkant van het meer, één verlicht raam en een dreigende lucht – vat de sfeer van het boek perfect samen. En de mooie sprayed edges maken het bovendien een echte eyecatcher. Ware schrijft nog altijd beeldend; haar beschrijvingen van locaties zijn levendig en sfeervol, wat het lezen aangenaam houdt, ook wanneer de spanning wat inzakt.

De vrouw in suite 11 is visueel een plaatje, maar inhoudelijk had ik meer pit en karakterontwikkeling verwacht. De spanningsboog blijft te vlak en Lo’s naïviteit begint te wringen, al maakt de sterke ontknoping dat deels goed. Voor mij voelt het alsof de avonturen van Lo Blacklock nu wel verteld zijn.

2,5 sterren, afgerond 3.