59 minuten

Het verhaal begint op een doodgewone avond. Mensen zijn onderweg naar huis, koken voor hun gezin of zitten met hun geliefden op de bank — totdat een schokkend nieuwsbericht alles verandert: er is een dreiging van een nucleaire aanval, en Engeland heeft nog 59 minuten tot inslag. Vanaf dat moment volgen we drie vrouwen – Carrie, Frankie en Mrs. Dabb – die ieder hun dierbaren proberen te bereiken en te beschermen. De opzet, waarin de tijd letterlijk wegtikt, zorgt voor een constante spanning. Elk hoofdstuk wordt met tijdsaanduidingen dichter bij de inslag gebracht, en de paniek, chaos en angst zijn zó goed voelbaar dat ik soms mijn adem inhield tijdens het lezen.

Wat dit boek extra bijzonder maakt, is hoe realistisch het aanvoelt. Ondanks dat het fictie is, zou een scenario als dit zomaar werkelijkheid kunnen worden. Dat maakt 59 minuten niet alleen spannend, maar ook angstaanjagend echt. Het verhaal laat zowel het beste als het slechtste van de mensheid zien: mensen die elkaar helpen en verbinden in tijden van wanhoop, maar ook zij die hun morele kompas volledig verliezen. Die contrasten maken de gebeurtenissen des te aangrijpender en zetten je aan het denken over hoe je zelf zou reageren als je nog maar een uur te leven had.

Daarnaast beschrijft Seddon niet alleen de ramp zelf, maar ook de nasleep en de jaren daarna. Deze tweede verhaallijn is slim verweven met het hoofdverhaal en geeft de personages extra gelaagdheid. Zo laat Seddon zien hoe verschillend mensen omgaan met trauma, verlies en schuldgevoel. Door die diepgang begrijp je steeds beter wie deze vrouwen zijn en wat hen drijft, waardoor hun verhalen nog meer onder je huid kruipen.

De manier waarop hun levens uiteindelijk met elkaar verbonden blijken te zijn, vond ik ronduit briljant – een weldoordachte twist die een emotionele lading toevoegt die nog lang blijft hangen. En alsof dat nog niet genoeg was, wist Seddon me aan het einde opnieuw te verrassen met een onverwachte wending die me echt even van mijn stuk bracht. Ik moest sommige gebeurtenissen laten bezinken, maar uiteindelijk viel alles prachtig op zijn plek — alsof het laatste puzzelstuk eindelijk werd gelegd.

59 minuten is een aangrijpende, beklemmende en bloedstollende thriller die je bij de keel grijpt en niet meer loslaat. Ik las het in anderhalve dag uit omdat ik simpelweg niet kon stoppen – dit is zo’n boek dat je niet alleen leest, maar ook voelt. Het maakte een enorme indruk op me, en vooral na het lezen van het nawoord had ik echt even tijd nodig om alles te laten bezinken. Holly Seddon weet met haar indringende schrijfstijl direct onder je huid te kruipen; ze schrijft beeldend, meeslepend en met zo’n fijne vaart dat je vanaf de eerste pagina volledig wordt meegesleurd in de nachtmerrie die zich voor je ogen ontvouwt.

4.5 sterren