Een waarachtig verhaal

Griet op de Beeck heeft met haar vuistdikke roman ‘Kom hier dat ik u kus’ raak geschoten in mijn hart. Haar thematiek spreekt mij geweldig aan, omdat het zo dicht naast mijn bed en het bed van heel veel gewone mensen staat. Wij, schijnbaar gewone mensen die worstelen met onvermogen. Om niet te kunnen zeggen wat we graag willen of denken, omdat we lief en aardig gevonden willen worden. Onze ouders die met zichzelf bezig zijn, op momenten dat hun kinderen hen nodig hebben, dat niet zien, niet willen zien, omdat het hoofd afwenden vaak zoveel gemakkelijker is. Relaties waar de gewoonte-tjes zo ingesleten zijn dat je ze samen niet meer kan veranderen en dat weggaan dan de enige, de makkelijkste mogelijkheid lijkt.

‘Kom hier dat ik u kus’, is een titel die onvermogen bedekt. Liefdevol bedoelt, maar wat is liefde als je er niet voor de ander bent op momenten dat die je nodig heeft.

Het verhaal begint met Mona, een meisje van negen dat door haar moeder in de kast wordt opgesloten. Ik ben niet dol op boeken voor volwassenen vanuit een kind-perspectief, maar Mona’s stem en schreeuw naar échte aandacht grijpt je meteen bij de lurven en is soms beklemmend. Als snel gaat de moeder dood, ten gevolge van een auto-ongeluk. Je bent als lezer bijna blij voor Mona, maar de oplossing is geen verbetering. De stiefmoeder komt in beeld, omdat de vader het alleen niet kan. De stiefmoeder bedoelt goed, lijkt het, maar van echte liefde en warmte is geen sprake. Mona is vastbesloten om haar best te doen en slaat zich overal manhaftig doorheen.

Het effect van deze jeugd wordt duidelijk in deel twee. Mona is vijfentwintig en dramaturg, ze lijkt gelukkig, al druipt de eenzaamheid van haar af. Ze stapt in een relatie met Louis, een bekende schrijver, de relatie werkt voor hem omdat zij zich voegt naar zijn nukken en grillen. Ook in haar werk als dramaturg geeft ze de bekende onfeilbare regisseur niet echt lik op stuk, ze laat met zich sollen tot het niet meer werkt.

In deel drie wordt de vader ziek. Mona eist tijd bij hem op, wat moeite kost, want de stiefmoeder verliest hem geen moment uit het oog. Mona en haar vader praten en komen nader tot elkaar. Ze leert een heel andere man kennen dan ze in haar jeugd dacht dat hij was. Ontroerend en mooi hoe ze door met haar vader het gesprek aan te gaan uiteindelijk voor zichzelf durft te kiezen.