Is een verhaal altijd van jou?

In A ladder to the sky werpt de Ierse schrijver John Boyne een aantal morele vragen op over onder andere het eigendom van een idee en ambities.
Hoofdpersoon is Maurice Swift. Maurice is opgegroeid in een omgeving met weinig liefde voor literatuur, maar hij is anders. Hij wil een groot schrijver worden. Daarin schuilt het probleem: hij kan goed schrijven, maar het ontbreekt hem aan ideeën. Voor ideeën heeft hij andere mensen nodig en hij schroomt niet om die te gebruiken. Dit gegeven vormt een kapstok, die Boyne goed weet te gebruiken. De drie verschillende delen in het boek krijgen daardoor ieder een eigen karakter en het verhaal is toch een geheel. Hierdoor is het ook niet verwarrend dat in de verschillende delen de verteller een ander persoon is.
Het eerste slachtoffer is Erich Akkerman, een Duitse hoogleraar op leeftijd aan Cambridge, die een revival kent van zijn boeken. Zij ontmoeten elkaar in Berlijn en Erich krijgt gevoelens voor Maurice. Erich vertelt hem langzaam maar zeker zijn grootste geheim en Maurice schrijft hier in het geheim een succesvolle roman over. Ook gebruikt Maurice Erich om in contact te komen met belangrijke personen in de uitgeverswereld.
Boyne heeft de handelingen van Maurice deels gebaseerd op zijn eigen ervaringen. Dit leidde bij hem tot twee vragen: waarom wil iemand een ander gebruiken om succes te hebben en waarom laat een ander zich gebruiken. Daarnaast is het interessante dat hij Maurice een aantal van zijn eigen meningen meegeeft. Zo vertelt Boyne ook niks over een boek dat hij aan het schrijven is, totdat het klaar is.
Het boek is goed geschreven met een aantal verrassende wendingen. Het gebruik van de verschillende steden als achtergrond beidt de ruimte voor verschillende verhaallijnen. De schrijver groeit mee met Maurice. Het boek levert een cynisch beeld op van de uitgeverswereld en recensenten zonder in al te veel clichés te vervallen.
Overigens ook een groot compliment voor de kaft, je ziet meteen dat er iets gaat broeien in het boek. De kaft en het boek vormen een mooi geheel.

4 sterren