Lezersrecensie
Humor als reddingsboei
Op de achterflap van het boek Komt een paard een kroeg binnen van David Grossman is de uitgevrij zo vrij geweest om een citaat uit de recensie van het NRC op te nemen: " Sublieme roman. Ze mogen de Nobelprijs-champagne zo langzamerhand koud zetten voor Grossman". Zover is het nog niet, Grossman kreeg in 2017 wel de International Booker Price voor dit boek. Kortom de verwachtingen liggen hoog en de vraag is uiteraard kan het boek hieraan voldoen?
De insteek is origineel. Aan de hand van een stand up comedy show wordt een heel levensverhaal verteld. het vertellen van grappen zit ingebakken in de Joodse cultuur en ook voor Dov Grinstein is het de manier geworden om zich staande te houden. Voor deze speciale show heeft hij contact gezocht met een jongen uit zijn jeugd, de rechter in ruste . Waarom weet de rechter niet, maar hij kan het verzoek niet naast zich neerleggen en gaat naar de show.
Het boek speelt zich af binnen de beslotenheid van de show en heeft het tempo en de afwisseling van een stand upcomedy. De grappen zijn soms hard, maar langzaam aan word je als lezer/toeschouwer mee genomen de diepte in, de diepte van de jeugd van Dovele. Daarin schuilt de kracht van het boek, Grossman laat je de emotie en de wanhoop voelen en je vergeeft Dovele zijn grappen.
Het boek is heel toegankelijk geschreven en benadert het tweede generatie slachtoffer zijn op een originele manier. De lucht tussen al het drama wordt gecreëerd door de gedachten van de rechter, daardoor kan je als lezer even op adem komen. Want Dovele heeft veel drama meegemaakt als enig kind van twee overlevenden van de Shoah. Het drama komt in stukjes en je wil door blijven lezen om het te begrijpen.
Grossman heeft ieder lijntje afgemaakt. Een zaadje dat in het begin is geplant komt later in het boek weer terug. Het mooist is de scene waarin Dovele uitlegt waarom hij op zijn handen liep, die blijft in je geheugen gegrift staan.
Dit boek is een indrukwekkend bewijs van het schrijverschap van Grossman, de harde grappen worden de reddingsboei van Dovele en misschien ook wel van Grossman zelf.
De insteek is origineel. Aan de hand van een stand up comedy show wordt een heel levensverhaal verteld. het vertellen van grappen zit ingebakken in de Joodse cultuur en ook voor Dov Grinstein is het de manier geworden om zich staande te houden. Voor deze speciale show heeft hij contact gezocht met een jongen uit zijn jeugd, de rechter in ruste . Waarom weet de rechter niet, maar hij kan het verzoek niet naast zich neerleggen en gaat naar de show.
Het boek speelt zich af binnen de beslotenheid van de show en heeft het tempo en de afwisseling van een stand upcomedy. De grappen zijn soms hard, maar langzaam aan word je als lezer/toeschouwer mee genomen de diepte in, de diepte van de jeugd van Dovele. Daarin schuilt de kracht van het boek, Grossman laat je de emotie en de wanhoop voelen en je vergeeft Dovele zijn grappen.
Het boek is heel toegankelijk geschreven en benadert het tweede generatie slachtoffer zijn op een originele manier. De lucht tussen al het drama wordt gecreëerd door de gedachten van de rechter, daardoor kan je als lezer even op adem komen. Want Dovele heeft veel drama meegemaakt als enig kind van twee overlevenden van de Shoah. Het drama komt in stukjes en je wil door blijven lezen om het te begrijpen.
Grossman heeft ieder lijntje afgemaakt. Een zaadje dat in het begin is geplant komt later in het boek weer terug. Het mooist is de scene waarin Dovele uitlegt waarom hij op zijn handen liep, die blijft in je geheugen gegrift staan.
Dit boek is een indrukwekkend bewijs van het schrijverschap van Grossman, de harde grappen worden de reddingsboei van Dovele en misschien ook wel van Grossman zelf.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marjolein
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
