Op avontuur met de dansende schrijvers

Raoul de Jong brak met Jaguarman al een lans voor de Surinaamse literatuur, in het essay Boto Banja gaat hij weer de literatuurgeschiedenis in om te vertellen over de vergeten dansende schrijvers. Die geschiedenis combineert hij met het beschrijven van zijn eigen zeiltocht om te ervaren wat die dansende schrijvers gevoeld moeten hebben.

De manier waarop De Jong zijn eigen nieuwsgierigheid naar de schrijvers voor hem onder woorden brengt, werkt aanstekelijk. Hij geeft de schrijvers een gezicht, maar geeft ook aan wat zo mooi is in hun werk. Zijn enthousiasme voel je als lezer en de methode werkt. Uiteindelijk wil je meer gaan lezen van de schrijvers die hij beschrijft, waarvan de meest in het oog springende natuurlijk Anton de Kom is. Zijn boek Wij slaven van Suriname is niet voor niets in de Canon van de Nederlandse geschiedenis opgenomen.

Naast de schrijvers is er ook ruimte voor het ontdekken van overeenkomsten tussen verschillende culturen en het ontdekken waar je thuishoort. Het essay heeft mijn beeld over Voudou in ieder geval blijvend veranderd.

Kortom een geslaagd essay met als bonus een fijn reisverslag, een boek om mee op avontuur te gaan.