De fluïde waarheid van de mens

Het mist en het schemert in het land van de Politieman en de andere bewoners van zijn dorp. Philippe Claudel heeft weer een eigen wereld geschapen, een land waarvan je als lezer het bestaan niet kende , maar wat helemaal tot leven komt ondanks de donkerte en de grauwheid.

Het boek begint met een moord. De Politieman weet dat hij de moord moet oplossen, maar de notabelen van het dorp hebben daar zo hun eigen ideeën over. De waarheid is wat hen betreft fluïde en langzaam begint De Politieman het te snappen, althans dat denkt hij.

Schemering is een boek over de donkere kanten van de mens, Claudel gaat er soms hard in, waardoor bepaalde scènes zeer confronterend worden. Gelukkig voor de lezer is Baraj er nog, de Plaatsvervanger. Baraj zorgt voor het licht in het boek en dat is voor de lezer erg prettig. Claudel stelt namelijk veel thema's aan de orde, bijvoorbeeld het inzetten van een geloofsstrijd om de macht te pakken, pesten, seksverslaving, waardoor je het vertrouwen in de mensheid bijna zou verliezen.

De wereld die Claudel geschapen heeft, beschrijft hij zo beeldend dat je het hele dorp inclusief de gebouwen voor je ziet. De hoofdpersonen worden afwisselend aangeduid met hun functie of met hun naam, een mooie vondst van Claudel, want je ziet hierdoor meteen voor je hoe ze stijver of voorzichtiger worden als ze in functie zijn en veel toegankelijker wanner je in hun gevoelens kijkt.

Het is een overdonderend verhaal, wat je vlot door zal lezen om er daarna nog lang over na te denken.