Tegen het verdriet inzwemmen

Tin en zijn vader zwemmen in 1944 de rivier over. Voor Tin is het de eerste keer dat hij met zijn vader mee mag zwemmen en het is gelijk de laatste keer, want zijn vader komt niet aan de overkant.
Na dertig jaar gaat Tin met zijn vrouw op reis naar Afrika om een Foster Parents Plan te gaan bezoeken. Tin wil eigenlijk niet en het onvermijdelijke gebeurt; zijn vrouw overlijdt deze reis.
Het boek gaat dus over rouw, over schuldgevoel, het terug willen zwemmen naar de tijd dat alles nog goed was en het ongeluk nog voorkomen kon worden. Thomése neemt je mee in het hoofd van Tin en de liefde voor zijn vader en zijn vrouw: " Als een onderwaterzwemmer is zijn vader het hele eind met hem meegezwommen, jaar in jaar uit en nu dus van het ene continent naar het andere. "
Een mooi boek over liefde, over rouw en hoe kinderen zichzelf kunnen straffen voor iets waar ze niet verantwoordelijk voor zijn.