Lezersrecensie
Een onheilspellend goed debuut!
LET OP! DOOR MIJN BEWOORDING KAN DE RECENSIE SPOILERS BEVATTEN.
De hulp is het debuut van Freida McFadden; een feit dat ik even moest factchecken, want als je het boek gelezen hebt, geloof je het bijna niet meer. Het zit zo goed in elkaar!
Het boek bestaat uit een proloog en drie delen. In de proloog lees je over een vrouw die verwacht binnen de kortste keren het huis in handboeien te verlaten. Vervolgens maak je in deel 1 kennis met de personages: de vrouw des huizes Nina, de echtgenoot Andrew, de dochter Cecelia en Millie. Millie is wanhopig op zoek naar een baan en is verbaasd en verheugd wanneer de vrouw des huizes van dit indrukwekkende huis haar een baan aanbiedt ondanks haar strafblad.
De sfeer in huis is echter vanaf het begin beklemmend en Nina lijkt met de dag labieler te worden. Ook haar dochter is een verwende tiran en eigenlijk behandelt alleen Andrew Millie met enig fatsoen. McFadden heeft van haar ex-gedetineerde personage een sympathiek karakter gemaakt met wie je het direct te doen krijgt. Waar Millie niet begrijpt wat er in godsnaam gaande was in huis tast je als lezer ook in het duister. De onbegrijpelijke stemmingswisselingen van Nina zijn niet te volgen en omdat je het hele eerste deel vanuit Millie leest, verkeer je ook als lezer in verwarring. McFadden verschaft je geen enkele uitleg voor het gedrag van haar personage en ze doet Millie zoveel nare dingen aan dat ik bijna beschermend naar Millie werd.
Vervolgens werd mijn interpretatie van de feiten volledig overhoop gegooid in deel 2. Ik voelde dat ik nog niet alle kaarten op tafel had, maar McFadden schrijft zo overtuigend dat het bijna onmogelijk is om niet mee te gaan in de interpretatie van het personage dat je volgt. Omdat in deel 2 verandert welk personage je volgt, wordt je op de proef gesteld wie je moet geloven. Langzaam ontvouwt het werkelijke plot zich en worden eerdere gebeurtenissen verklaard. Hierbij legt McFadden zo gedetailleerd en nauwgezet de puzzelstukjes aan elkaar dat je jezelf samen met de personages voor je kop slaat. Hoe heb je dit niet kunnen zien?
In deel 3 worden de losse draadjes weggewerkt en het geheel mooi afgerond. Hierbij wordt het naar mijn mening soms bijna iets te netjes; overal is een antwoord voor. Tegelijkertijd getuigt dit ook van de nauwkeurigheid van het plot: alles blijkt logisch.
Ik heb erg genoten van dit debuut en kijk uit naar de Nederlandse vertaling van het volgende deel.
De hulp is het debuut van Freida McFadden; een feit dat ik even moest factchecken, want als je het boek gelezen hebt, geloof je het bijna niet meer. Het zit zo goed in elkaar!
Het boek bestaat uit een proloog en drie delen. In de proloog lees je over een vrouw die verwacht binnen de kortste keren het huis in handboeien te verlaten. Vervolgens maak je in deel 1 kennis met de personages: de vrouw des huizes Nina, de echtgenoot Andrew, de dochter Cecelia en Millie. Millie is wanhopig op zoek naar een baan en is verbaasd en verheugd wanneer de vrouw des huizes van dit indrukwekkende huis haar een baan aanbiedt ondanks haar strafblad.
De sfeer in huis is echter vanaf het begin beklemmend en Nina lijkt met de dag labieler te worden. Ook haar dochter is een verwende tiran en eigenlijk behandelt alleen Andrew Millie met enig fatsoen. McFadden heeft van haar ex-gedetineerde personage een sympathiek karakter gemaakt met wie je het direct te doen krijgt. Waar Millie niet begrijpt wat er in godsnaam gaande was in huis tast je als lezer ook in het duister. De onbegrijpelijke stemmingswisselingen van Nina zijn niet te volgen en omdat je het hele eerste deel vanuit Millie leest, verkeer je ook als lezer in verwarring. McFadden verschaft je geen enkele uitleg voor het gedrag van haar personage en ze doet Millie zoveel nare dingen aan dat ik bijna beschermend naar Millie werd.
Vervolgens werd mijn interpretatie van de feiten volledig overhoop gegooid in deel 2. Ik voelde dat ik nog niet alle kaarten op tafel had, maar McFadden schrijft zo overtuigend dat het bijna onmogelijk is om niet mee te gaan in de interpretatie van het personage dat je volgt. Omdat in deel 2 verandert welk personage je volgt, wordt je op de proef gesteld wie je moet geloven. Langzaam ontvouwt het werkelijke plot zich en worden eerdere gebeurtenissen verklaard. Hierbij legt McFadden zo gedetailleerd en nauwgezet de puzzelstukjes aan elkaar dat je jezelf samen met de personages voor je kop slaat. Hoe heb je dit niet kunnen zien?
In deel 3 worden de losse draadjes weggewerkt en het geheel mooi afgerond. Hierbij wordt het naar mijn mening soms bijna iets te netjes; overal is een antwoord voor. Tegelijkertijd getuigt dit ook van de nauwkeurigheid van het plot: alles blijkt logisch.
Ik heb erg genoten van dit debuut en kijk uit naar de Nederlandse vertaling van het volgende deel.
1
Reageer op deze recensie