Een warm en levendig verteld leesavontuur waarin het interactieve karakter, de magische illustraties en de gezamenlijke leeservaring met je kind centraal staan, en dat nieuwsgierig maakt naar het volgende deel.

Fantasia 20 – De Magische Talisman
Geronimo Stilton De Wakkere Muis

Ik kende de Fantasia-reeks al voordat ik kinderen had. De gedachte dat een boek niet alleen wordt gelezen, maar ook wordt geroken, aangeraakt, verkend en opgelost, sprak mij meteen aan. De boeken voelden als kleine werelden op zichzelf, vol details waar je in kunt verdwalen. Toch kocht ik ze toen niet voor mezelf; ik zei tegen mezelf: “Als ik ooit kinderen krijg, dan wordt dit onze traditie.”

Toen ik zwanger was van mijn oudste, ben ik ze bewust gaan sparen, één voor één. Ik vond het een mooi vooruitzicht om samen een reeks te hebben waarin verhalen, fantasie en creativiteit hand in hand gaan. Inmiddels zijn we acht jaar verder, en lezen we deze boeken echt samen. Dit deel was bovendien extra bijzonder, omdat het het allereerste recensie-exemplaar was dat mijn zoon ontving.

We hebben het boek samen gelezen, besproken en herlezen. Dat op zichzelf was al waardevol: tijd samen, zonder haast, in een wereld die groter en kleurrijker is dan de onze.

Tijdens het lezen en na afloop heb ik hem een aantal vragen gesteld, om zijn eigen beleving zo zuiver mogelijk vast te houden.

Wat vond je ervan om je eerste recensie-exemplaar te krijgen?
Hij zei dat het heel speciaal voelde, alsof hij nu “echt hoorde bij mensen die boeken testen”. Die trots straalde er vanaf.

Wat viel hem het eerst op aan het boek?
De kaft. Hij vertelde dat hij het magisch vond dat er een holografische glitterlaag op zit die licht vangt wanneer je het boek beweegt, en dat de uil met de kroon hem het meest aansprak. Dat was voor hem niet alleen mooi, maar ook een belofte: alsof het boek zelf al zegt dat er iets groots staat te gebeuren.

Wat maakte het verhaal voor hem bijzonder?
Hij vond het verhaal spannend, maar niet te eng. Vooral het deel waarin personages iemand wilden bevrijden uit de bodemloze put maakte indruk; het idee dat er iets verborgen en gevaarlijk was, maar ook dat je dapper kunt zijn als het nodig is.
Hij moest regelmatig lachen om de typische Geronimo-uitspraken die altijd op een of andere manier met kaas te maken hebben. Dat soort terugkerende humor maakt dat hij zich verbonden voelt met het personage; herkenbaar, bijna vertrouwd.

De uilen die anders bleken te zijn dan gedacht, en het beeld van rijden op kleine zwijntjes, vond hij verrassend en grappig. Het gaf het verhaal lucht, waardoor de spanning nooit te zwaar werd.

Wat maakt Fantasia in het algemeen zo bijzonder voor kinderen?
De interactiviteit.
Hij werd enthousiast van de geurpagina’s (de geur van het feeënrijk was favoriet, die uit het trollenrijk zou volgens hem “wel nooit meer terug hoeven komen”).
De kras- en tekenpagina’s gaven het gevoel dat hij onderdeel was van het verhaal in plaats van alleen toeschouwer.
Ook de puzzels, kaarten, uitlegstukken over personages en de kleine creatieve opdrachten zorgen ervoor dat het boek niet alleen wordt gelezen, maar beleefd.

En daarbij komt nog iets wat het boek echt naar een hoger niveau tilt: de illustraties.
Het boek is volledig in kleur, met grote, sprekende prenten en kleinere illustraties die tussen de tekst door geweven zijn. Hierdoor voelt het alsof de wereld van Fantasia zich niet alleen voor je afspeelt, maar alsof je er middenin staat. De beelden zijn levendig, warm en magisch; ze geven sfeer, ondersteunen de beleving en maken dat je letterlijk kunt zien wat het verhaal bedoelt. Het versterkt het gevoel dat het avontuur niet alleen in woorden bestaat, maar ook in beeld — alsof je meeleest én meekijkt.

En kijkt hij uit naar het volgende deel?
Zonder enige twijfel, ja. Hij zei letterlijk dat hij niet kan wachten op Geronimo’s volgende avontuur, en dat hij hoopt dat de geurpagina’s en krasopdrachten terugkomen, maar dan graag zonder trollengeur.

Voor mij persoonlijk is het lezen van deze reeks met mijn kinderen iets dat verder gaat dan het boek zelf. Het is iets dat ik jaren geleden begon, nog vóór zij bestonden, met de wens om ooit samen in een verhaal te leven dat groter was dan de werkelijkheid. Nu we daar middenin zitten, voelt dat compleet.

En ooit, wanneer zijn jongere zusje zover is, beginnen we opnieuw — dezelfde werelden, dezelfde kaarten, dezelfde geuren, dezelfde grapjes, maar weer met nieuwe ogen. Dat vooruitzicht alleen al is bijzonder.