Een openhartig en toegankelijk geschreven reisverslag waarin Wiebe Wakker laat zien hoe een avontuurlijke, duurzame wereldreis zonder budget vooral draait om menselijkheid, doorzettingsvermogen en de hulp van vreemden.

Vanaf de eerste pagina valt op hoe direct, open en oprecht Wiebe Wakker zijn verhaal deelt. De proloog zet meteen de toon: enthousiast, herkenbaar en met een duidelijke persoonlijke onderlaag. Zijn liefde voor voetbal – en dan vooral Ajax – vormt een luchtige, menselijke toegang tot een project dat uiteindelijk veel groter blijkt dan alleen een rondreis zonder budget.

Wat de proloog sterk maakt, is de eerlijkheid over de mentale belasting die bij zo’n avontuur hoort. Zijn openheid over vermoeidheid, heimwee en de momenten waarop hij zich afvroeg waarom hij dit project überhaupt begonnen was, geeft het boek een geloofwaardige en kwetsbare kern. Die reflexieve laag maakt dat je als lezer onmiddellijk begrijpt hoe groot de stap is geweest om door te zetten, juist wanneer het niet meer vanzelfsprekend leuk was.

Na deze persoonlijke start volgt een duidelijke opbouw. Wakker neemt de lezer mee naar het moment waarop het idee ontstond, hoe hij het plan uitwerkte, en hoe de zoektocht naar een geschikte elektrische auto uiteindelijk anderhalf jaar duurde. De technische uitleg over de auto is feitelijk en helder, al spreekt vooral de informatie over actieradius en praktische uitdagingen later in het boek tot de verbeelding, omdat je weet dat hij daarvan volledig afhankelijk zal zijn.

Het hart van het boek bestaat uit dagboekfragmenten. Ieder hoofdstuk bevat datum, locatie en een foto van de persoon of familie bij wie hij verbleef of laadde. Deze structuur werkt uitstekend voor non-fictie: het maakt de reis inzichtelijk, persoonlijk en visueel herkenbaar. De kleine portretjes geven de mensen achter de gastvrijheid een gezicht en zorgen ervoor dat het verhaal niet alleen over Wiebe gaat, maar net zo goed over de wereld die hem opvangt.

Wakker schrijft toegankelijk, met humor en met een scherp oog voor kleine observaties. Het maakt dat je soepel door de hoofdstukken heen gaat, ook wanneer het om alledaagse logistiek of tegenslag gaat: ontploffende laadkabels, ontoegankelijke laadpalen, kapotte banden, bureaucratie, grensovergangen. Hij beschrijft het zonder drama, maar ook zonder zaken mooier te maken dan ze waren. Juist daardoor blijft het geloofwaardig.

Tegelijkertijd geeft het boek onverwacht veel inzicht in duurzaamheid. Hij bezoekt duurzame initiatieven, leert over voedselverspilling, spreekt met ondernemers en ervaart hoe anders de omgang met energie, voeding en mobiliteit soms is buiten Nederland. Dat geeft de reis inhoudelijk gewicht; het is meer dan een persoonlijk dagboek, het is een blik op wereldwijde ontwikkelingen rond duurzaamheid, gezien door de lens van iemand die letterlijk afhankelijk is van elektriciteit.

De latere hoofdstukken laten zien hoe groot de impact van zijn project werd. Media-optredens, krantenartikelen en tv-fragmenten duiken op tussen de dagboekstukken door, zonder de persoonlijke toon te verdringen. Het blijft steeds zijn stem: nuchter, eerlijk, enthousiast, maar ook moe wanneer dat zo is.

De toevoeging van kleurenfoto’s aan het einde werkt goed. Ze vormen een waardige afsluiting van de lange reis die je eerder alleen via tekst en kleine snapshots volgde. Het overzicht van statistieken – het aantal dagen, landen, kilometers, laadbeurten, visums en allerlei onverwachte feiten – maakt het geheel concreet en compleet.

Wat dit boek uiteindelijk bijzonder maakt, is de menselijkheid. Wakker laat zien hoe ver je kunt komen door aan te bellen bij vreemden, te vertrouwen op de goedheid van anderen en jezelf uit te dagen buiten je comfortzone. Hij schrijft zonder opsmuk, maar met oprechte dankbaarheid en een duidelijk besef dat dit project hem gevormd heeft.

Voor mij was het een boek dat even persoonlijk als informatief leest. Het is een avontuur, een dagboek, een duurzaamheidsverhaal en een karakterstudie in één. Zijn openheid over angst, onzekerheid, doorzettingsvermogen en groei maakt het onderscheidend in het non-fictiegenre.

Ik heb dit boek als recensie-exemplaar gelezen,dit is mijn persoonlijke mening.