Indringende en ontroerende roman

Recensie: Florence Knapp - De namen

Nu de storm is gaan liggen, gaat Cora op pad met haar kinderen om haar pasgeboren zoontje in te schrijven. Julian, Bear of Gordon…. Ze moet zijn naam nog kiezen en die keuze zal veel teweegbrengen. Zeven jaar later heet hij Bear. Maar had hij beter Julian kunnen heten, de naam die staat voor vrijheid? Of toch Gordon, genoemd naar zijn vader – een man met een verstikkende invloed? In drie boeiende, parallelle verhaallijnen volgen we hoe haar zoon drie verschillende levens leidt.

Florence Knapp heeft een beeldende, ritmische stijl. De zinnen zijn beschrijvend en intens, met veel aandacht voor sfeer en symboliek. De psychologische laag is sterk uitgewerkt en de spanning voelbaar. Het verhaal is heftiger dan ik had verwacht, met thema’s als huiselijk geweld, verlies, trauma en loyaliteit. Maar ook over hoop en hechte relaties. De setting is Engeland, maar Ierland speelt ook een rol – daar komt Cora vandaan, en dat verschil komt ook naar voren. De roman is origineel en scherp opgebouwd. Je wilt blijven doorlezen. De sprongen van steeds zeven jaar vooruit zorgen ervoor dat er soms details ontbreken maar meestal werkte dat heel goed. Alleen in de derde verhaallijn miste ik een klein beetje context.

Wat er ook gebeurt – welke naam hij ook draagt – het verleden laat zijn sporen na. En daarmee ook de invloed van afkomst, opvoeding, karakter en keuzes. Ik denk niet dat je voornaam het wezen is van je persoonlijkheid, zoals staat op blz 222, maar dit verhaal laat wel zien dat een naam veel meer invloed heeft dan je misschien denkt. En dan niet alleen op de zoon maar ook op zijn moeder Cora en zijn zus. Deze drie personages worden telkens duidelijk neergezet, met bijpersonages die veel bijdragen en in meerdere verhaallijnen terugkomen.

‘De namen’ is een krachtige, gelaagde debuutroman die je laat nadenken over identiteit en over wat een naam eigenlijk teweeg kan brengen. Heel mooi opgebouwd, indringend en ontroerend.