Stalker, een weinig bijzondere standaard thriller

Ik had tamelijk lovende verhalen gehoord over Lars Kepler (Fantastische thriller in korte hoofdstukken in een vlotte schrijfstijl. Veel actie, al zijn de misdrijven af en toe wel erg bloederig en iets over de top), maar het viel mij wat tegen. Best een aardige thriller, daar niet van, maar in mijn ogen niets bijzonders en ik had naar aanleiding van de lovende verhalen wél wat bijzonders verwacht. Standaard thrillers -en daar schaar ik Stalker onder- boeien mij niet zo. Ik had gehoopt op wat meer originaliteit en verrassing, maar dat bieden Lars & Kepler (ofwel het schrijversechtpaar Ahndoril) in mijn opinie niet.

De (aanloop naar de) moorden zijn wel zeer spannend (en bloederig) beschreven en de laatste 80 paginas zijn ook erg spannend geschreven en hebben een goed tempo, dat zijn de beste delen in dit boek.
Al weet je bij dit soort thrillers altijd wel ongeveer hoe het af zal gaan lopen. Zwaar gewond op de vlucht voor een psycho en dat het dan allemaal weer net goed afloopt, been there, done that, seen it. (Niet dat ik ooit een stalkende psycho killer ben geweest, maar dat ik wel vaker de finale van een thriller heb gelezen dus). Al zit er nog wel één verrassinkje helemaal aan het einde.

Ander nadeel was dat er naar mijn mening soms nogal wat geneuzel tussen door komt wat de vaart er soms flink uit haalt. En dat het wel heel lang duurt allemaal voor ze een beetje in de buurt van een ontknoping komen. Er wordt mij iets te veel tijd genomen bij het beschrijven van het onderzoek en de weg naar het hoe wat wie waar en waarom.

Schiet eens een beetje op man/vrouw! (een gewezen rechercheur die zich er mee moet bemoeien omdat de rest geen benul heeft en een hoogzwangere rechercheur die op de stoel van de gewezen copper zit).
Al met al een leuke thriller, helemaal niet slecht verder, maar niets bijzonders.