They fuck you up, your mum and dad. They may not mean to, but they do

Oh no love, you're not alone.

In het vorige boek wat ik van Alex Schulman gaat het ook over de schade die ouders hun kinderen berokkenen. Als je de synopsis van Station Malma leest weet je genoeg, Harriet is niet beschadigd, ze is vernield. En dat geldt later ook voor haar dochter Yana.

Het is geen simpel te lezen boek, net als in de overlevers speelt Alex Schulman met tijd en vloeit heden en verleden vaak in elkaar over. Je moet je kop er wel een beetje bijhouden, ook al vanwege de raakvlakken die de levens van Harriet en haar dochter Yana hebben. Rode draad zijn drie treinreizen naar Station Malma, daar komt alles samen, daar is het gebeurd. Aan het eind van het boek valt alles op zijn plek.
Elk hoofdstuk wordt vanuit het perspectief van Oskar (Harriets man), Harriet en Yana verteld. Hoe ze elkaar ontmoeten, de trauma's in hun leven, de gevolgen en de allesbepalende gebeurtenissen.

Wie zin heeft in een gezellig feelgood boek moet dit boek links laten liggen. Eenzaamheid, isolatie, verlatenheid, depressie, angst, onzekerheid, waanzin, gekte en diepe wonden, kapotte levens. Nee, gezellig wordt het niet in Station Malma. Ik vond het desalniettemin wederom een goed boek van Alex Schulman, dat vorige boek las ik relatief kort geleden, was ik ook al van onder de indruk.
Je zou kunnen zeggen dat het verhaal wel wat over de top is, maar het gegeven dat ouders soms meer kapot maken dan hun lief is is zeker niet over de top.