Een afrekening

Erik Vlaminck werkte in een psychiatrische inrichting, Iconen is een afrekening met de mensonterende omstandigheden in een inrichting gedreven door broeders in naam van god. Zatlappen en ander gestoord tuig zwaaien er de scepter. Bewoners worden aan hun lot overgelaten en rotten weg. De jonge garde (waaronder een langharig stuk tuig genaamd Vlaminck) komt op de achtergrond in opstand, maar het verhaal wordt verteld door de boekhouder. Die heeft ook de nodige misére in zijn leven meegemaakt en is in den beginne nog een redelijk mens. Maar eens in de ban van hebzucht en de kansen op zelfverrijking is het gauw gedaan met alle goedheid.

Deze boekhouder is echter maar een kapstok voor de aanklacht die dit boek is. Tegen de mensonterende behandeling, de diep bedroevende misstanden. In romanvorm, op zijn Vlamincks. Met mensen van vlees en bloed, iedereen heeft kleine kantjes.

Jawel, wederom een meesterwerk van Vlaminck, eentje waarmee hij en passant voorkomt dat dit soort wantoestanden in de vergetelheid raken.