Lezersrecensie
Net als deel 1 vol clichés maar toch fijn om te lezen
[Opgelet, deze recensie geeft enkele dingen weg van het eerste boek!]
Cody en Rachel MacLeod hebben hun helse road trip overleefd en zitten op het vliegtuig. Het is echter bekend dat veel vliegtuigen neerstorten omdat de Zwarte Weduwe de piloten tot zelfmoord dwingt. Als zij ook tijdens hun vlucht plots opduikt, gaat de neus van het vliegtuig meteen naar beneden en duiken ze met een rotvaart naar beneden.
Het tweede deel van Mark Gillespie’s The Exterminators gaat meteen verder waar het eerste eindigde. Zoals in de recensie van Black Storm al gezegd, kan men de drie boeken van de trilogie dan ook beter bekijken als drie delen van één boek. In dit tweede deel wordt slechterik Mackenzie geïntroduceerd. Hij wordt door diegenen die achter de storm zitten gebruikt om Rachel te pakken te krijgen, want sinds de gebeurtenissen op de luchthaven is zij misschien de enige die het tij kan keren.
Het tweede deel is een tikkeltje minder spannend dan het eerste. De gebeurtenissen rond Mackenzie zorgen voor het nodige vuurwerk, maar er zitten ook passages in die voorbereidend werk zijn voor een apocalyps die naar verwachting in het laatste deel volgt en dus wat rustiger verlopen. Daarom ook is het beter om de drie delen meteen na elkaar te lezen zonder pauze, want dan valt dat helemaal niet zo op.
In dit deel geen road trip. Gillespie blijft in San Antonio en wie de stad kent, herkent vast heel wat want deze Schotse auteur beschrijft de details opnieuw alsof hij er zelf woont. De extremen in de karakters van de personages worden zo mogelijk nog sterker. Veel slechter dan Mackenzie kan een mens niet meer worden. En hoewel veel niet meer kan of beschikbaar is in deze teloorgaande wereld, is er toch die geruststellende zekerheid dat kogels in Amerika onuitputtelijk zijn. Gillespie maakt er veel gebruik van, en het had soms best wel een beetje minder gemogen. Maar als je die knop even kan omdraaien, ben je weer in voor een paar uur pretentieloze ontspanning zonder hogere verwachtingen.
Cody en Rachel MacLeod hebben hun helse road trip overleefd en zitten op het vliegtuig. Het is echter bekend dat veel vliegtuigen neerstorten omdat de Zwarte Weduwe de piloten tot zelfmoord dwingt. Als zij ook tijdens hun vlucht plots opduikt, gaat de neus van het vliegtuig meteen naar beneden en duiken ze met een rotvaart naar beneden.
Het tweede deel van Mark Gillespie’s The Exterminators gaat meteen verder waar het eerste eindigde. Zoals in de recensie van Black Storm al gezegd, kan men de drie boeken van de trilogie dan ook beter bekijken als drie delen van één boek. In dit tweede deel wordt slechterik Mackenzie geïntroduceerd. Hij wordt door diegenen die achter de storm zitten gebruikt om Rachel te pakken te krijgen, want sinds de gebeurtenissen op de luchthaven is zij misschien de enige die het tij kan keren.
Het tweede deel is een tikkeltje minder spannend dan het eerste. De gebeurtenissen rond Mackenzie zorgen voor het nodige vuurwerk, maar er zitten ook passages in die voorbereidend werk zijn voor een apocalyps die naar verwachting in het laatste deel volgt en dus wat rustiger verlopen. Daarom ook is het beter om de drie delen meteen na elkaar te lezen zonder pauze, want dan valt dat helemaal niet zo op.
In dit deel geen road trip. Gillespie blijft in San Antonio en wie de stad kent, herkent vast heel wat want deze Schotse auteur beschrijft de details opnieuw alsof hij er zelf woont. De extremen in de karakters van de personages worden zo mogelijk nog sterker. Veel slechter dan Mackenzie kan een mens niet meer worden. En hoewel veel niet meer kan of beschikbaar is in deze teloorgaande wereld, is er toch die geruststellende zekerheid dat kogels in Amerika onuitputtelijk zijn. Gillespie maakt er veel gebruik van, en het had soms best wel een beetje minder gemogen. Maar als je die knop even kan omdraaien, ben je weer in voor een paar uur pretentieloze ontspanning zonder hogere verwachtingen.
2
Reageer op deze recensie
