Lezersrecensie
Een actuele klassieker
Opvallend actueel is Nikos Kazantzakis' klassieker uit 1948, waarin mensen op de vlucht zijn voor oorlog en armoede. In 'Christus wordt weer gekruisigd' vervlecht hij de tegenstelling tussen 'hoog en laag' ingenieus door het hele boek.
De grootste tegenstelling is er tussen de vluchtelingen op de berg en de dorpelingen in het dal. De hooggeplaatste figuren uit het dorp verliezen zich in laag-bij-de-grondse streken en hedonisme terwijl het arme volk van zich juist verheft door te lijden.
’Christus wordt weer gekruisigd’ speelt zich af in een plattelandsdorp ergens in het huidige Turkije, aan de vooravond van de catastrofe van 1922; de verdrijving van alle Grieken van het Turkse vasteland.
Vijf gewone dorpelingen bereiden zich voor op hun speciale rol van Jezus en zijn naaste omgeving. Vooral het leven van de eenvoudige schaapsherder Manolios, die Christus moet verbeelden, verandert radicaal. Hij gaat de Bergrede lezen en ontpopt zich gaandeweg tot een moderne Christusfiguur annex revolutionaire martelaar.
Helaas zijn de laatste zestig bladzijden van de roman niet de sterkste.
Ondanks het onvolmaakte einde is er in 'Christus wordt weer gekruisigd' erg veel te genieten. Verdriet, woede, medelijden, berouw – heftige emoties volgen elkaar pijlsnel op, en door het meesterschap van Kazantzakis’ stijl voel je ze door je eigen lijf gaan.
De grootste tegenstelling is er tussen de vluchtelingen op de berg en de dorpelingen in het dal. De hooggeplaatste figuren uit het dorp verliezen zich in laag-bij-de-grondse streken en hedonisme terwijl het arme volk van zich juist verheft door te lijden.
’Christus wordt weer gekruisigd’ speelt zich af in een plattelandsdorp ergens in het huidige Turkije, aan de vooravond van de catastrofe van 1922; de verdrijving van alle Grieken van het Turkse vasteland.
Vijf gewone dorpelingen bereiden zich voor op hun speciale rol van Jezus en zijn naaste omgeving. Vooral het leven van de eenvoudige schaapsherder Manolios, die Christus moet verbeelden, verandert radicaal. Hij gaat de Bergrede lezen en ontpopt zich gaandeweg tot een moderne Christusfiguur annex revolutionaire martelaar.
Helaas zijn de laatste zestig bladzijden van de roman niet de sterkste.
Ondanks het onvolmaakte einde is er in 'Christus wordt weer gekruisigd' erg veel te genieten. Verdriet, woede, medelijden, berouw – heftige emoties volgen elkaar pijlsnel op, en door het meesterschap van Kazantzakis’ stijl voel je ze door je eigen lijf gaan.
1
2
Reageer op deze recensie
