Touching Juliette raakte me niet

Vrees me is het eerste deel van de Touching Juliette serie, de bekende trilogie van Tahereh Mafi. Je maakt kennis met een vergane wereld en met Juliette, een meisje met de gave mensen te doden met een aanraking, hoewel zij dat meer als een ziekte ziet...

Mijn verwachtingen waren torenhoog bij deze serie omdat iedereen het over heeft, en wat ben ik voor YA-liefhebber als ik deze serie niet gelezen heb? Vol goede moed begon ik dus aan het laatste deel en stuitte al snel op een hele hoop ergernissen.

De karakters spraken me niet aan. Vooral Juliette niet. Vooral omdat het boek vanuit de ik-perspectief is geschreven ergerde ik me steeds meer aan haar door het verhaal heen. Ze blijft maar zeuren en onzeker zijn, en pas op het eind van het verhaal slaat dit (gelukkig) een beetje om. Ook Adam vind ik veel te direct. Hij ging er meteen voor en binnen een paar pagina's ging hun relatie van niet-meer-vijand naar zoenen. Werner intrigeerd me daarentegen wel.

Aan de schrijfstijl moest ik ook wennen, ik vond het in het begin enorm irritant, met de doorgestreepte woorden, maar na een tijdje wende dit. Het was wel origineel.

Al met al is mijn oordeel heel simpel; ik voel me te oud voor dit boek. En ja, dat zeg ik met mijn twintig jaren jong. Het concept van de maatschappij die neer wordt gezet vind ik wel reuze interessant, dus misschien dat ik het tweede deel ooit nog oppak. Helaas heeft Juliette me niet kunnen raken.