Een sterke thriller die de lezer tot en met de laatste pagina in zijn greep houdt én benieuwd maakt

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

‘Dode zielen zingen niet’ geschreven door Jussi Adler-Olsen in samenwerking met Stine Bolther en Line Holm, markeert een onverwachte maar welkome heropleving van de geliefde Afdeling Q-serie. Na het officiële 'pensioen' van Carl Mørck en zijn team na tien boeken, bewijst deze nieuwe titel dat er nog genoeg leven (en misdaad) in de kelder van het oude hoofdbureau van politie zit.

Het verhaal pikt de draad op met een Carl Mørck die het politiewerk heeft ingeruild voor een poging tot auteurschap. Deze verandering van omgeving – hoewel van korte duur – geeft een interessante draai aan zijn karakter. Zijn innerlijke speurder kan hij echter niet lang onderdrukken wanneer hij een verontrustende geluidsopname in handen krijgt. De opname heropent een ogenschijnlijk afgesloten zaak van vier jaar geleden: een zelfmoord na een poging tot moord op zijn vrouw, waarbij de opname suggereert dat er een onbekende derde partij betrokken was.

De drijfveer van Carl is meteen duidelijk, en zijn terugkeer naar zijn 'oude liefde' – Afdeling Q – voelt natuurlijk. Afdeling Q is een speciale eenheid binnen de Deense politie die zich toelegt op het oplossen van zaken die door anderen zijn opgegeven. Met een mix van vastberadenheid, scherpzinnigheid en onconventionele methoden duikt het team in het verleden om gerechtigheid te brengen waar die lang ongrijpbaar bleef. Hun reis door onopgeloste mysteries is niet alleen een zoektocht naar de waarheid, maar ook een tocht die hen confronteert met hun eigen demonen en de donkerste hoeken van de menselijke ziel.

De charme van dit Afdeling Q-boek ligt in de onnavolgbare dynamiek tussen de teamleden, en gelukkig is die grotendeels intact gebleven. Rose Knudsen en Assad proberen de moed erin te houden, hoewel het percentage opgehelderde zaken daalde in Carls afwezigheid.

De introductie van een nieuwe collega, de mysterieuze Deens-Franse politieagente Helena Henry, injecteert een broodnodige dosis spanning en achterdocht in het team. De relatie tussen Rose en Helena is meteen gespannen. Rose's wantrouwen en haar onofficiële onderzoek naar Helena's ogenschijnlijk lege verleden vormen een meeslepende tweede verhaallijn die zich knap verweeft met Carls misdaadjacht. Dit parallelle onderzoek versterkt het thema van verraad en verborgen verledens dat centraal staat in het boek.

“Tommy was bang voor het donker geworden.
Sinds het moment dat de onbekende man twee dagen geleden uit de troosteloze schaduwen van de parkeerkelder naar voren was getreden was hij de middaguren beginnen te vrezen, wanneer het licht verdween en de nacht zich opdrong. Hij had in het hele huis het licht aangedaan, had kleine stukken flapperend papier op de sensoren in de tuin geplakt, zodat zelfs het kleinste briesje de lampen rond het huis liet branden. Hij liet zijn nachtlampje de hele nacht branden.
Maar niets hielp.”

‘Dode zielen zingen niet’ is een intense en pakkende krimithriller. Het hoofdplot rondom de geluidsopname is slim geconstrueerd, vol wendingen die je scherp houden. De auteurs behandelen zware thema's zoals verwoeste dromen, wreedheid en onschuld, en stellen de vraag hoe lang iemand verantwoordelijk gehouden kan worden voor gemaakte keuzes. De plotwendingen en onthullingen zijn goed getimed en geven het geheel een hoge leessnelheid.

De samenwerking tussen de drie auteurs is verrassend soepel. De kenmerkende mix van duisternis en droge humor die Adler-Olsen's werk definieert, blijft herkenbaar, maar de toevoeging van Bolther en Holm zorgt voor een verfrissende, strakke stijl die de serie nieuwe energie geeft.

Voor fans van de Afdeling Q-serie is dit boek een must-read. Dit was mijn eerste kennismaking met de serie en ik heb er van genoten, ondanks dat ik de personages nog niet kende.
Dode zielen zingen niet is een bewijs dat de verhalen over de kelder-brigade niet alleen nog niet uitverteld zijn, maar dat ze met deze nieuwe schrijverscombinatie zelfs een boeiende nieuwe weg inslaan.
Ik kijk uit naar het vervolg.