Lezersrecensie
Een gevatte en boeiende roman over reikhalzend uitkijken om ergens bij te horen, om één te worden...
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
In haar roman ‘Vacht!’ dompelt Cobi van Baars de lezer onder in de beklemmende wereld van Eline van der Veer, een archiefmedewerker wiens leven een zorgvuldig geconstrueerde façade is geworden. Wat begint als een onschuldige leugen – het verzinnen van een relatie om zich te ontworstelen aan de sociale druk op haar werk – groeit al snel uit tot een verstikkend web waar Eline zichzelf in verstrikt.
Van Baars schetst een herkenbaar beeld van de hedendaagse kantooromgeving, waarin ogenschijnlijk onschuldige collega's, zoals de 'spiritueel begaafde' Machteld en de overijverige hoofdarchivaris Reinier, onbewust bijdragen aan de psychologische druk die Eline ervaart. De kloosterachtige omgeving van het archief, die aanvankelijk als een veilige haven voelde, transformeert symbolisch van 'hemel' naar 'aarde' en uiteindelijk naar 'hel' naarmate de leugen van Eline haar grip op de realiteit verliest.
De kracht van ‘Vacht!’ ligt in de subtiele manier waarop Van Baars de innerlijke strijd van Eline blootlegt. De leugen fungeert niet alleen als een vluchtmechanisme, maar ook als een voedingsbodem voor een dieper, onuitgesproken verlangen. Dit verlangen, om ergens bij te horen of zelfs om één te worden met iets, wordt de drijvende kracht van het verhaal. Het boek stelt de vraag waar dit verlangen nu eigenlijk toe leidt en wat er overblijft wanneer de façade afbrokkelt.
“Ze schitterde die week, die week met hem. Niet omdat hij iets toevoegde, maar omdat hij iets wegtrok, iets van haar afstroopte, zoals de mal van een gipsfiguurtje. Ze kwam tevoorschijn en bleek het tegenovergestelde te zijn van wat ze dacht dat ze was. Haar verlegenheid bleek rust te zijn, haar maagdelijkheid geen gebrek aan kansen maar een kwestie van geduld.”
Met een soepele pen en een scherp oog voor detail verkent Van Baars thema's als identiteit, eenzaamheid en de behoefte aan verbondenheid. Volop onderwerpen om over na te denken, maar ook humor is aanwezig want ook de schapen eisen je aandacht op!
‘Vacht!’ is een ontroerende roman die nadat de laatste bladzijde is omgeslagen in je hoofd blijft rondspoken; je bent blij dat je met Eline mee hebt mogen kijken.
In haar roman ‘Vacht!’ dompelt Cobi van Baars de lezer onder in de beklemmende wereld van Eline van der Veer, een archiefmedewerker wiens leven een zorgvuldig geconstrueerde façade is geworden. Wat begint als een onschuldige leugen – het verzinnen van een relatie om zich te ontworstelen aan de sociale druk op haar werk – groeit al snel uit tot een verstikkend web waar Eline zichzelf in verstrikt.
Van Baars schetst een herkenbaar beeld van de hedendaagse kantooromgeving, waarin ogenschijnlijk onschuldige collega's, zoals de 'spiritueel begaafde' Machteld en de overijverige hoofdarchivaris Reinier, onbewust bijdragen aan de psychologische druk die Eline ervaart. De kloosterachtige omgeving van het archief, die aanvankelijk als een veilige haven voelde, transformeert symbolisch van 'hemel' naar 'aarde' en uiteindelijk naar 'hel' naarmate de leugen van Eline haar grip op de realiteit verliest.
De kracht van ‘Vacht!’ ligt in de subtiele manier waarop Van Baars de innerlijke strijd van Eline blootlegt. De leugen fungeert niet alleen als een vluchtmechanisme, maar ook als een voedingsbodem voor een dieper, onuitgesproken verlangen. Dit verlangen, om ergens bij te horen of zelfs om één te worden met iets, wordt de drijvende kracht van het verhaal. Het boek stelt de vraag waar dit verlangen nu eigenlijk toe leidt en wat er overblijft wanneer de façade afbrokkelt.
“Ze schitterde die week, die week met hem. Niet omdat hij iets toevoegde, maar omdat hij iets wegtrok, iets van haar afstroopte, zoals de mal van een gipsfiguurtje. Ze kwam tevoorschijn en bleek het tegenovergestelde te zijn van wat ze dacht dat ze was. Haar verlegenheid bleek rust te zijn, haar maagdelijkheid geen gebrek aan kansen maar een kwestie van geduld.”
Met een soepele pen en een scherp oog voor detail verkent Van Baars thema's als identiteit, eenzaamheid en de behoefte aan verbondenheid. Volop onderwerpen om over na te denken, maar ook humor is aanwezig want ook de schapen eisen je aandacht op!
‘Vacht!’ is een ontroerende roman die nadat de laatste bladzijde is omgeslagen in je hoofd blijft rondspoken; je bent blij dat je met Eline mee hebt mogen kijken.
1
Reageer op deze recensie
