Een Griekse mythe in een modern jasje

In Bloed van Hercules weet Jasmine Mas een verrassend originele draai te geven aan een wereld die voor sommige lezers enigszins bekend zal voelen. Zo komen er een hoop bekende namen uit de Griekse mythologie voorbij zoal Hercules, Hades, Persephone, etc. Maar Mas slaagt erin deze figuren op een verfrissende en vernieuwende manier tot levne te brengen. dit doet ze vooral door hun onderlinge relaties net even anders te laten zijn dan je op basis van de mythologische verhalen zou verwachten. Vriendschappen, loyaliteiten en vijanden krijgen hier een unieke invulling, wat het verhaal een eigen twist geeft. Voeg daar nog enkele interessante krachten en talenten aan toe en je krijgt een vrij dynamisch geheel waarin niets vanzelfsprekend is. Wel is het soms zo dat de hoeveelheid namen wat overweldigend kan zijn; je moet als lezer scherp blijven om te onthouden wie wie is en wat hun rol binnen het grotere geheel is.

Wat vanaf het begin opvalt is het vrij hoge tempo van het verhaal. De ene situatie wordt opgevolgd door de volgende waarin confrontaties, spannende ontdekkingen, en geheimen die langzaam onthuld worden aan bod komen. Tegelijkertijd zit hier ook een keerzijde aan; omdat de spanningsboog vrijwel constant is, kan het soms net iets te veel van het goede worden. Er zijn momenten waarop bepaalde scènes of wendingen iets te voorspelbaar aanvoelen of zelfs in herhaling dreigen te vallen. Een beetje meer ademruimte was soms niet mis geweest.

Een ander punt wat ik wil bespreken is de titel van het boek. Hoewel het natuurlijk episch klinkt en meteen een belletje laat rinkelen bij mythologie fans, bevat de titel een duidelijke verwijzing naar een bepaald element in het verhaal. En die link doet een gedeelte van de verrassing verderop in het verhaal teniet. Verder is de plot twist wel goed vormgegeven en ingericht, maar had krachtiger binnen kunnen komen als de titel iets mysterieuzer of neutraler was geweest. Dat neemt niet weg dat de onthulling alsnog impact heeft, maar als lezer voel je hem direct aankomen. De diversiteit die erin verweven zit, komt soms wel uit onverwachte en verrassende hoek wat een goede toevoeging is aan het geheel.

Het hoofdpersonage, Alexis, draagt vrijwel het hele verhaal. Zij is de buitenstaander die onverwacht in een wereld terecht komt waar ze eigenlijk niet in thuis hoort, althans dat is wat de auteur wil dat je denkt. De auteur weet het hoofdpersonage goed neer te zetten in zowel kwetsbaarheid als kracht. Alexis toont veel doorzettingsvermogen, leert snel, en ondanks haar onbekendheid in de wereld waarin ze ondergedompeld wordt, weet ze zich knap staande te houden. Zij het met vallen en opstaan, maar wel bewonderenswaardig. Ze blijkt soms zelfs meer in haar mars te hebben dan anderen en dit maakt haar als hoofdpersonage interessant om te blijven volgen in haar ontwikkelingen. Je leeft echt wel met haar mee, voelt haar frustraties en overwinningen. Verder is het interessant om mee te krijgen hoe ze van onwetende buitenstander ontpopt tot een cruciaal personage.

In Bloed van Hercules wordt het bekende met het onbekende gecombineerd. Het voert je mee naar een wereld waarin niets is wat het lijkt. Jasmine Mas brengt oude mythen tot leven in een modern jasje.