Magisch maar niet al te ingewikkeld

De prinsessen van Ever zijn geliefd door het koninkrijk en hun vader, de koning. Ze worden bemind en bewonderd. Maar ze zijn ook vervloekt.
Jane, Alice, Nora, Grace en Eden dragen de last om gestraft te worden voor een misdaad die zij niet hebben gepleegd, waarvan ze het bestaan niet eens weten. Ze zijn allemaal vervloekt en missen allemaal één essentieel ding – het vermogen om te eten, slapen, liefhebben, onthouden en te hopen. Hun moeder, de koningin zit gevangen in een ondoordringbare doos van glas. Wanneer de vloek van Eden op haar dertiende verjaardag van start gaat, krijgne de prinsessen de kans om de vloek te verbreken, zodat het geen definitieve vloek wordt voor de rest van hun leven. Ze moeten de confrontatie aan gaan met degene die de betovering heeft uitgesproken – Reagan, een jonge heks die misschien niet de slechterik is die ze dachten. Net als de slechtheid die hun koninkrijk teistert en zelfs hun eigen familie.

Vijf prinsessen, allemaal tijdelijk vervloekt voor vijf jaar. Ieder heeft een andere vloek die hen beheerst en deze start van het verhaal is verrassend en vernieuwend. Jane is de oudste zus en vanuit haar perspectief wordt het verhaal ingeleid. Na het eerste hoofdstuk en heel wat informatie neemt het verhaal een verrassende wending. Er wordt verteld vanuit het perspectief van de heks die vijf jaar geleden de prinsessen heeft vervloekt. Het ligt in haar handen of de vloeken permanent worden, of dat de prinsessen de vloeken zelf kunnen opheffen. Na deze verrassing neemt het tempo in het verhaal een beetje af. De heks wilt dat de koning zich ellendig voelt, als een soort wraak. Maar waar deze wraak gevoelens precies vandaan komen blijft vaag. Soms wordt er bijna over gesproken, maar de daadwerkelijke achterliggende gedachtes worden nooit uitgesproken. Dus de eerste een derde van het verhaal blijft het gissen voor de lezers waarom de heks de vijf prinsessen heeft vervloekt.

Ook vanuit het perspectief van Jane heerst wat onduidelijkheid. Ondanks dat de vloeken van de vijf prinsessen duidelijk in beeld worden gebracht en wat dit voor gevolgen heeft voor hun dagelijks leven, blijft het leven binnen de muren van het koningshuis. Er wordt enigszins aandacht besteed aan de omliggende koninkrijken, maar de samenwerking tussen de mensen en de heksen in Ever blijft oppervlakkig. Op een gegeven moment wordt duidelijk dat er een geheim huist tussen de heksen en het koningshuis, maar wat dit precies is wordt niet verteld. Er wordt omheen gedraaid om het mysterieus te houden, maar dit zorgt er juist voor dat er een afstand wordt gecreëerd tussen het verhaal en de lezer. Langzaamaan wordt wel duidelijk waarom er weinig informatie over het koninkrijk was, want de prinsessen wisten zelf niet beter. Terwijl zij op zoek gaan naar een manier om de vloeken op te heffen, leert de lezer het koninkrijk en de geheimen ervan ook langzaam kennen. De manier waarop dit gebeurt is af en toe best wel traag of een beetje vergezocht. Maar dit hoort ook wel bij de schrijfstijl van de auteur. Wanneer je je hier eenmaal bij neerlegt en verder leest, worden de geheimen en regels van de wereld wel duidelijker. Veel van deze informatie wordt door personages aan Jane en de heks verteld. En ook dit wordt op een redelijk aparte manier gedaan.

De tweede helft van het verhaal is veruit interessanter en spannender. Er gebeurd wat meer en als de geheimen langzaamaan worden onthuld wordt het hele verhaal ook wat duidelijker. Het is op een bepaalde afstandelijke en mysterieuze manier geschreven, iets waarvan je als lezer moet houden om echt weg te zijn van dit boek. Voor de afwisseling was het zeker interessant om op deze manier een boek te lezen. Maar het zou niet mijn voorkeur hebben.

Een apart, maar niet al te ingewikkeld verhaal dat iet wat traag op gang komt en een enigszins bijzondere schrijfstijl en plotontwikkeling heeft.