Prima dystopie

Vanaf het begin van het verhaal is duidelijk dat het hier om een dystopisch boek gaat. Het speelt zich namelijk jaren in de toekomst af en dat wordt versterkt door alle, voornamelijk digitale, aanpassingen en veranderingen die hebben plaats gevonden in de samenleving. Er is een alwetend systeem waardoor het klimaat, de planeet en de mensheid kunnen blijven bestaan. Hoe dat allemaal precies werkt, dat kan ik je niet meer navertellen, maar ik weet wel dat de auteur genoeg achtergrondinformatie en onderzoek in heeft gestoken om het zoveel mogelijk kloppend en geloofwaardig te kunnen maken.

De twee hoofdpersonages zijn hackers, waardoor er veel tijd en energie gestoken wordt in wat zij precies en hoe ze dat precies doen. Voor iemand die opgegroeid is met elektronische apparaten zijn veel dingen op zich wel te volgen, maar er komen ook termen in naar voren waar ik de precieze betekenis niet van weet. Toch blijft het verhaal goed te volgen en is het niet per se nodig om alles tot in de details te begrijpen. Het verhaal spreekt voor zich en de gebeurtenissen die elkaar opvolgen zorgen er uiteindelijk toch voor dat je het meeste ervan toch prima kunt begrijpen.

Een ander belangrijk onderwerp in dit eerste boek is de verdeeldheid tussen ‘rijk’ en ‘arm’. Niet per se op het gebied van geld, want daarvoor heeft het zelflerende systeem iets nieuws bedacht. De ‘punten’ die iedere persoon kan innen en daarvan dingen kan aanschaffen. Je hebt ‘groene’ mensen, die de meeste punten hebben, daarna ‘geel’, ‘oranje’ en dan ‘rood’. Ergens is het mooi om te zien hoe de auteur een hedendaags probleem terugbrengt in een toekomst verhaal, maar dan net even op een andere manier vormgegeven. Zo blijkt al snel dat AI of wie dan ook, niet zomaar een werkende oplossing voor dit soort problemen kan bedenken.

Zo hebben Finn (groen) en Dunya (oranje) ook de nodige vooroordelen over elkaar, en misschien ook wel een beetje over zichzelf en anderen met dezelfde kleur. Het feit dat iedereen elkaars status kan zien, rondzwevend bij de desbetreffende persoon, zou hetzelfde zijn als wij over straat lopen en bij iedereen boven het hoofd zien hangen hoeveel of weinig vermogen ze eigenlijk hebben. Best wel een vreemd idee, als zeg ik het zelf. Zo komen Finn en Dunya er uiteindelijk ook achter dat er iets niet klopt en ze willen er alles aan doen om het aan het licht te brengen. Het plot heeft een goede afwisseling tussen rustigere en spannendere stukken, maar over het algemeen heeft het naast de hele dystopische wereld best wel wat voorspelbare elementen. Het eind daarentegen is dat weer niet, wat je ontzettend nieuwsgierig maakt naar het volgende boek.