Lezersrecensie
Een unieke en intrigerende horror thriller
Wanneer de veertienjarige Riley Lup verdwijnt, begint een nachtmerrie die de Ierse politie nooit voor mogelijk had gehouden. Er verdwijnen in totaal 7 kinderen en maanden later lijkt de zaak opgelost. Maar de drie belangrijkste sekteleiders zijn nooit gevonden en Riley is nog steeds spoorloos. Een jaar later ontdekt Murph een nieuw aanknopingspunt en begint er een nieuwe achtervolging. Maar niemand had hen erop kunnen voorbereiden wat ze zouden aantreffen: Elena Lup met haar dochter Riley in een auto.
Het eerste dat opvalt aan dit verhaal is de opbouw. Na het eerste hoofdstuk merk je gelijk dat het verhaal niet in chronologische volgorde is opgebouwd. Daarnaast lees je vanuit verschillende perspectieven op verschillende momenten in en rond het onderzoek van de vermiste kinderen. Het kost dan enkele hoofdstukken om helemaal in het verhaal te komen en de personages te leren kennen, maar dat zijn er gelukkig niet verbijsterend veel. Waardoor de hele kennismaking vlot en niet al te ingewikkeld verloopt.
Of het boek bestempeld kan worden als een thriller met horror elementen? Het antwoord daarop is zonder twijfel ‘ja’. De hoofdstukken die vanuit Elena’s perspectief zijn geschreven, bevatten veruit de meest grafische en expliciete details wat betreft wapens, bloed, dood en moord. Toch doet het perspectief van de 14-jarige Riley er niet voor onder. De dingen die zij meemaakt bij de sekte lopen uiteen van op z’n zachts gezegd verontrustend tot angstaanjagend en verschrikkelijk.
Hoewel er een zekere gedachtegang zit achter de beweegredenen van de sekte, had ik daarmee de meeste moeite in dit verhaal. Het heeft niet per se te maken met mijn onbegrip voor sektes, het heeft ook te maken met de gelovigheid die er een rol in speelt. Ik kan me lastig verplaatsen in mensen die ergens heel sterk in geloven, waardoor de beweegredenen en hun acties voor mij onrealistisch en ondenkbaar zijn. Maar dat is misschien ook wel wat de auteur met dit boek heeft willen opwekken bij lezers: onbegrip, afschuw, schrik en nog zoveel meer. Dus wat dat betreft is het in elk geval wél geslaagd.
Er zijn tijdens het lezen weinig momenten waarop je je als lezer kunt vervelen. Er is altijd wel iets gaande of op het punt van gebeuren waardoor je steeds verder wilt blijven lezen. Sommige elementen hangen overigens aan een zijden draadje. Zo kun je je vraagtekens zetten bij Riley’s terugkeer en alle dingen die Elena met haar dochter naast zich in de auto uitvreet. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Of de stemmen die rechereur Murph al dan niet hoort. Hoe zit dat precies? Op niet alle vragen die opkomen tijdens het lezen zul je een eenduidig antwoord krijgen en dat maakt het verhaal ook sterker. Er zijn elementen die de auteur voor de lezer open heeft gelaten voor de verbeelding, terwijl andere gebeurtenissen uitvoerig beschreven worden.
Voordat we slapen is een unieke thriller met horrorelementen die je als lezer aan het nadenken zet, je afschrikt maar op een vreemde manier intrigeert.
Het eerste dat opvalt aan dit verhaal is de opbouw. Na het eerste hoofdstuk merk je gelijk dat het verhaal niet in chronologische volgorde is opgebouwd. Daarnaast lees je vanuit verschillende perspectieven op verschillende momenten in en rond het onderzoek van de vermiste kinderen. Het kost dan enkele hoofdstukken om helemaal in het verhaal te komen en de personages te leren kennen, maar dat zijn er gelukkig niet verbijsterend veel. Waardoor de hele kennismaking vlot en niet al te ingewikkeld verloopt.
Of het boek bestempeld kan worden als een thriller met horror elementen? Het antwoord daarop is zonder twijfel ‘ja’. De hoofdstukken die vanuit Elena’s perspectief zijn geschreven, bevatten veruit de meest grafische en expliciete details wat betreft wapens, bloed, dood en moord. Toch doet het perspectief van de 14-jarige Riley er niet voor onder. De dingen die zij meemaakt bij de sekte lopen uiteen van op z’n zachts gezegd verontrustend tot angstaanjagend en verschrikkelijk.
Hoewel er een zekere gedachtegang zit achter de beweegredenen van de sekte, had ik daarmee de meeste moeite in dit verhaal. Het heeft niet per se te maken met mijn onbegrip voor sektes, het heeft ook te maken met de gelovigheid die er een rol in speelt. Ik kan me lastig verplaatsen in mensen die ergens heel sterk in geloven, waardoor de beweegredenen en hun acties voor mij onrealistisch en ondenkbaar zijn. Maar dat is misschien ook wel wat de auteur met dit boek heeft willen opwekken bij lezers: onbegrip, afschuw, schrik en nog zoveel meer. Dus wat dat betreft is het in elk geval wél geslaagd.
Er zijn tijdens het lezen weinig momenten waarop je je als lezer kunt vervelen. Er is altijd wel iets gaande of op het punt van gebeuren waardoor je steeds verder wilt blijven lezen. Sommige elementen hangen overigens aan een zijden draadje. Zo kun je je vraagtekens zetten bij Riley’s terugkeer en alle dingen die Elena met haar dochter naast zich in de auto uitvreet. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Of de stemmen die rechereur Murph al dan niet hoort. Hoe zit dat precies? Op niet alle vragen die opkomen tijdens het lezen zul je een eenduidig antwoord krijgen en dat maakt het verhaal ook sterker. Er zijn elementen die de auteur voor de lezer open heeft gelaten voor de verbeelding, terwijl andere gebeurtenissen uitvoerig beschreven worden.
Voordat we slapen is een unieke thriller met horrorelementen die je als lezer aan het nadenken zet, je afschrikt maar op een vreemde manier intrigeert.
1
Reageer op deze recensie
