Wispelturig en bijzonder

Het verhaal start als weinig andere. De roadtrip is in volle gang en gedurende de eerste hoofdstukken wordt er af en toe teruggeblikt op hoe Fay en Elvin precies in Kruishoutem terecht zijn gekomen. Fay’s gedachtegangen zijn excentriek, uitbundig en soms zelfs wat lastig aan elkaar te knopen. Ze springt van de hak op de tak. Daar waar ze eerst lang over een onderwerp aan de lezer vertelt, kan ze andere interessantere of belangrijkere gebeurtenissen maar heel kort benoemen en dan verder gaan met de roadtrip. Wat dat betreft is Fay een eigenaardig personage. Maar ook in haar doen en laten blijkt dat ze een heel eigen manier heeft. De dialogen die tussen de lange gedachtegangen door voor wat afwisseling zorgen zijn enerzijds humoristisch maar kunnen ook bot en grof over komen. Niets mis mee, want dit went vanzelf. Tussen de regels door is Fay aan het woord, direct tegen de lezer. Dit werkt niet altijd even goed want het kan je ook uit het verhaal halen. Gaande het verhaal went dit wel.

Het verhaal wordt ook steeds wat vreemder en ook wel minder samenhangend. De ene leidraad blijft de roadtrip en de personages, maar de gebeurtenissen staan allemaal op zichzelf. Er wordt niet altijd meer op teruggegrepen waardoor het soms voelt alsof de gebeurtenis helemaal niet heeft plaatsgevonden en dat is waarschijnlijk ook wat de auteur ermee probeerde te bereiken. Het is namelijk een verhaal verteld van het vrouwelijk hoofdpersonage Fay. Eigenaardig en dubieus. En dit gevoel, deze sfeer wordt gedurende het verhaal goed vastgehouden. (Heel toevallig dat ik bij de beschrijving op Hebban las dat dit een soort ‘vrouwelijke’ variant van The Catcher in the Rye is. Afgelopen weken ben ik dit boek op social media vaker tegengekomen en heeft me nieuwsgierig gemaakt. En als dit een voorproefje is van wat het andere boek zou kunnen zijn, ben ik eigenlijk wel benieuwd.) terwijl Fay en Elvin verschillende plaatsen doorkruisen en er ook enkele ontmoetingen met andere mensen plaatsvinden, lijkt het verhaal niet per se ergens naar toe te werken. Al snel voel je als lezer wel aan dat de eindbestemming Parijs misschien niet haalbaar is. Maar dan is de vraag: waar gaat het verhaal dan naartoe? Dat ligt geheel in de handen van Fay.

Over de ontmoetingen gesproken, deze maken het verhaal vooral heel bijzonder en eigenaardig. Sommige personages komen redelijk ‘normaal’ over, maar ander personages lijken verzonnen, omdat ze een rol hebben gespeeld in verhalen van Fay’s vader bijvoorbeeld. Hierdoor kun je de gebeurtenissen opnieuw in twijfel trekken. Wat is echt en wat is dat misschien niet? Dit mysterie blijft gedurende het verhaal aanwezig. De ontmoetingen zijn grappig, intens of juist treurig. Dit bepaald Fay vaak door haar reactie op een ontmoeting of gebeurtenis te onderdrukken of er juist dieper op in te gaan. Haar wispelturigheid kan je op je zenuwen werken, maar kan je ook aan het denken zetten. Voor iedere lezer een eigen manier om er mee om te gaan.

Dit is een verhaal dat je aan het denken zet en je vraagtekens laat zetten bij de zin van het leven. Het laat je nadenken over je eigen keuzes of dingen die je hebt meegemaakt. Maar toont bovenal het bijzondere karakter van Fay en haar neef, samen tijdens een roadtrip.